Zgodnie z ustawodawstwem Zgromadzenia Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii, co sześć lat wszystkie profeski wieczyste mają poświęcić pewien czas na intensywniejszą modlitwę, pogłębianie życia wewnętrznego, wspólne studium, wymianę zdobytych doświadczeń. Praktyka ta zwana jest renowacjami. Niedawno zakończyła się pierwsza tura, która miała miejsce w domu eucharystek w Górze Kalwarii – Olesinku (23-27 lipca). Wzięło w niej udział przeszło 30 sióstr z Polski, Niemiec i Białorusi.
Temat tegorocznych renowacji, ustalonych przez ostatnią kapitułę generalną, brzmiał „Dziedzictwo i przykład bł. Jerzego Matulewicza”.
Eucharystię, rozpoczynającą renowacje, celebrował ks. Edmund Szaniawski MIC. Następnie przełożona generalna Małgorzata Wawryk SJE wprowadziła siostry w tematykę ćwiczeń, a s. Elżbieta Twaróg SJE poprowadziła warsztaty, w czasie których siostry próbowały odpowiedzieć na pytania, czego oczekują, rozpoczynając renowacje, oraz jakie są w nich pragnienia związane z odnowieniem relacji z Jezusem, współsiostrami oraz odnową życia zakonnego.
W kolejnym dniu ks. Krzysztof Trojan MIC, wicepostulator procesu kanonizacyjnego bł. Jerzego Matulewicza, wygłosił dwie konferencje. W pierwszej z nich odniósł się – na przykładzie życia i nauczania bł. Jerzego – do szczególnego umiłowania życia zakonnego przez założyciela sióstr eucharystek, ukazując, iż o. Matulewicz traktował życie zakonne i prace na rzecz jego promocji jako swoje naczelne powołanie w Kościele. W drugim wystąpieniu konferencjonista mówił o tym, jak duchowość bł. Jerzego przełożyła się na życie zgromadzenia i jak może w dalszym ciągu inspirować siostry, zwłaszcza w szukaniu nowych form ewangelizacji oraz dialogu ze współczesnym światem. Obydwa spotkania zwieńczono dyskusją, wymianą spostrzeżeń i pytaniami do prelegenta.
Wieczorem siostry udały się do grobu bł. Stanisława Papczyńskiego na Mariankach, założyciela Zgromadzenia Księży Marianów, z którego wywodził się o. Jerzy Matulewicz. Tam br. Mariusz Machul MIC przybliżył siostrom postać mariańskiego fundatora.
Jak napisała przełożona generalna w liście zwołującym renowacje: „W życiu konsekrowanym szczególnie znamienna jest ukryta i owocna obecność osób, które wiedzą, co to znaczy podeszły wiek, samotność, choroba i cierpienie. Dlatego też, będziemy uczyć się szacunku do siebie, własnego ciała oraz zastanawiać się nad zmianami, procesami, jakie zachodzą w naszym organizmie, by godnie przeżywać swój podeszły wiek i przygotowywać się do przemijania […]”. Stąd też trzeci dzień renowacji naznaczony był przez dwa tematy: „Sacrum wiecznego pokolenia 60+” oraz „Wrodzone i nabyte różnice płciowe w aspekcie dialektów rodzajowych i powołania do uchwytnej jakości Bożej służby”. Obydwa tematy zaprezentowała s. dr Maria Pecyna SJE. Wieczorem uczestniczki renowacji nawiedziły wspólnie miejscowy cmentarz, gdzie modląc się przy zakonnej kwaterze za zmarłe współsiostry, wyraziły tym samym wdzięczność za dziedzictwo pozostawione przez siostry, które żyły przed nimi.
Kolejne dwa dni siostry spędziły na pielgrzymi szlaku, udając się najpierw do grobu swojego założyciela w litewskim Mariampolu oraz miejsca jego urodzin w Lugine. W drodze powrotnej uczestniczki renowacji zawitały także w Sanktuarium Cudu Eucharystycznego w Sokółce, gdzie odnowiły akt zawierzenia Jezusowi Eucharystycznemu.
Ostatni dzień renowacji był dniem spotkania i rozmów z matką generalną, a bezpośrednio po zakończeniu renowacji rozpoczęły się roczne rekolekcje zakonne.
Podczas niespełna tygodniowych renowacji Służebnice Jezusa w Eucharystii – obok rozmaitych form modlitwy – oddawały się głównie adoracji eucharystycznej, mocno wpisanej w duchowość Zgromadzenia.
Zgromadzenie Sióstr Służebnic Jezusa w Eucharystii powstało w 1924 r. w kresowym miasteczku Druja na Wileńszczyźnie. Założył je ówczesny biskup wileński Jerzy Matulewicz głównie w celu pracy religijno-społecznej wśród dzieci i młodzieży oraz ubogiej, chłopskiej ludności zamieszkującej ziemię wileńską, w tym ludności białoruskiej. W przeszłości siostry wniosły bardzo duży wkład w życie religijne i w pomoc kapłanom na terenie ZSRS, prowadząc życie ukryte w kilku republikach sowieckich.
Obecnie siostry eucharystki posługują w Polsce, Kazachstanie, Niemczech, na Białorusi, Litwie i Ukrainie. Zajmują się głównie pracą katechetyczną, prowadzą rozmaite zespoły parafialne oraz podejmują opiekę nad chorymi i ubogimi.
kt
