20 stycznia, Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej rozpoczęły się na dobre. Przedpołudniowe obrady wprowadziły uczestników w bardziej dogłębne poznanie postaci historycznej Ks. Bosko, pomogły odkryć aktualność jego przesłania i stanowiły „preludium” do pielgrzymki do rzymskich miejsc związanych z Ks. Bosko.
Program dnia, bardzo bogaty i zróżnicowany, przyciągnął około 380 członków Rodziny Salezjańskiej, uczestniczących w tych dniach, już od wczesnych godzin porannych. W Wielkiej Auli „Salesianum”, po krótkim video-informacji, podsumowującym czwartkowe spotkanie, od razu przystąpiono do dalszych obrad, które prowadził, w tym drugim dniu, Raffaele Nicastro, Koordynator Generalny grupy „Testimoni del Risorto – 2000” („Świadkowie Zmartwychwstałego – 2000”).
Ks. Aldo Giraudo, wykładowca teologii duchowości Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego (UPS) i członek Salezjańskiego Instytutu Historycznego (ISS), zaproponował krytyczną lekturę “Memorie dell’Oratorio di San Francesco di Sales” (“Wspomnień Oratorium św. Franciszka Salezego”), książki, która jest jednym z najbardziej osobistych i żywotnych dzieł Ks. Bosko: „Czym są Wspomnienia Oratorium? Nie są zwykłym zbiorem wspomnień i historycznych faktów. Ks. Bosko, oprócz opowiedzenia o początkach i rozwoju swojego powołania oratoryjnego, chce przedstawić znaczenie całego doświadczenia ‘posłannictwo-oratorium’ i sformułować ‘program działania’ oraz uwypuklić cele Boga, jakie wiązały się z tym wezwaniem i tym powołaniem”.
W dalszej części swojego wystąpienia ks. Giraudo poddał analizie wartość autobiograficzną dzieła, układ tekstu, poziomy interpretacyjne, dynamikę duchową oraz wzorzec wychowawcy-duszpasterza, które wyłaniają się z tekstu, zaznaczając, że u podstaw dzieła znajduje się zawsze Ks. Bosko jako człowiek.
Po pewnym czasie dzielenia się spostrzeżeniami w auli głos zabrał ks. Bruno Ferrero, który mówił o aktualności myśli Ks. Bosko. W swojej prelekcji ks. Ferrero wskazał na 7 zasad, które ukierunkowywały życie i historię Założyciela, i zaproponował je w formie zachęt czy rad, znaczących dla życia każdego z członków Rodziny Salezjańskiej: “Realizuj twój sen (marzenie); Kochaj życie i idź za swoim sercem; Niebo nie jest daleko; Patrz poza horyzont; Bądź silny, wytrwały i wiarygodny; Pojednaj się ze śmiercią; Życie jest jak gra na punkty, a jej finał jest nie z tej ziemi”.
Na ANSChannel można obejrzeć video-syntezę, w języku włoskim, wczorajszego dnia, w którym przybliżone są zarówno przedpołudniowe obrady, jak i popołudniowa pielgrzymka do “Sacro Cuore”.
Prawdziwy hołd Księdzu Bosko złożyli w dniu wczorajszym, 20 stycznia, uczestnicy XXX edycji Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej (GSFS), którzy odwiedzili Bazylikę Najświętszego Serca Jezusa („Sacro Cuore”) w Rzymie. Z tej okazji zostało zainaugurowane małe muzeum i pokój, w którym święty mieszkał w czasie swojego ostatniego pobytu w Rzymie w 1887 roku.
Program pielgrzymki do Bazyliki “Sacro Cuore” był bardzo prosty, ale i napięty. Ks. Guido Novella, animator liturgiczny tych Dni, przewodniczył nabożeństwu, które zasadzało się na tematach Wiązanek z ostatnich pięciu lat, a które, jak to przypomniał sam Przełożony Generalny, stanowią dla Rodziny Salezjańskiej stale aktualny program zaangażowania społecznego i kościelnego. Tak więc modlitwa i refleksja skupiała się na tematach rodziny, umiłowania życia przez Boga, wychowania z sercem Ks. Bosko, ewangelizacji młodzieży i towarzyszeniu im na drodze powołania.
Potem miało miejsce, z pomocą animatorów odpowiednio do tego przygotowanych, zwiedzanie z przewodnikiem małego muzeum i pokoiku, w którym Ks. Bosko spędził kilka tygodni w czasie swojego ostatniego pobytu w Rzymie, od 30 kwietnia do 18 maja 1887 r. Pomieszczenia, które ostatnio odrestaurowano i którym przywrócono poprzedni wygląd, zostały poświęcone i zainaugurowane przez ks. Pascuala Cháveza. W tym niewielkim muzeum są przechowywane niektóre przedmioty i części garderoby ks. Bosko, ks. Rua i kard. Cagliero. Na ścianach znajdują się niektóre z pism Ks. Bosko, jak np. list napisany z Rzymu w 1884 roku, znany ze wskazówek pedagogicznych, jakich udzielił w nim święty.
Czas popołudniowy zakończył się Eucharystią, której przewodniczył Przełożony Generalny. Ks. Adriano Bregolin, który wygłosił kazanie, podkreślił wielkie znaczenie, jakie Bazylika “Sacro Cuore” posiada dla Rodziny Salezjańskiej: “W tym samym miejscu, w którym się znajdujemy, Ks. Bosko żył, modlił się, pracował, spotykał się z ważnymi osobistościami ze środowisk kościelnych i świeckich (…). Najbardziej wymowną dla nas wszystkich pamiątką jest Msza św., którą odprawił 15 maja 1887 r. (…). Swoje posłannictwo zrealizował z największym zaangażowaniem, jakie było możliwe, i w tym momencie jego oczy i jego umysł otwarły się i mógł na nowo odczytać całe swoje życie jak małą, świętą historię, z wszystkimi działaniami i darami Boga, obecnością Jezusa i stałą opieką Dziewicy Wspomożycielki. Wypełniła się mała i wielka historia zbawienia, która dosięgnęła serc tysięcy ludzi młodych”.
Ostatnim punktem pielgrzymki, wieczorem, był krótki przegląd tematyczny, który prowadził uczestników, historycznie i refleksyjnie, po niektórych etapach życia Ks. Bosko, od słynnego snu w 9. roku życia do Mszy św., odprawionej przy ołtarzu Maryi Wspomożycielki nazajutrz po konsekracji Bazyliki. Ten został zrealizowany przy współpracy z Chórem z parafii pw. św. Jana Bosko, który zasilili z tej okazji liczni członkowie chóru studentów, diecezji Rzymu i CGS Life z Biancavilla.
Dzień zakończył się, zgodnie z tradycją salezjańską, “słówkiem na dobranoc” ks. Cháveza, który, dokonując syntezy całego dnia, podkreślił specyfikę Księdza Bosko, przede wszystkim jego całkowite oddanie się posłannictwu, jakie mu zostało powierzone: wychowanie młodzieży.
Kościół Najświętszego Serca Jezusa to wyraz woli Papieża Piusa IX. Leon XIII powierzył kontynuację tego projektu Księdzu Bosko, który poświęcił się, aby zadośćuczynić temu pragnieniu Papieża. 11 lutego 1921 r. papież Benedykt XV wyniósł kościół do godności Bazyliki Mniejszej; i na koniec, Paweł VI, w dniu 5 lutego 1965 r., mianował ją tytularnym kościołem kardynalskim – „Sacro Cuore di Gesù a Castro Pretorio”
“Słówko na dobranoc” ks. Cháveza jest dostępne w formacie audio w odpowiedniej sekcji ANS, a w formacie video – na kanale ANSChannel.
20 stycznia, w ramach Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej, ks. Bruno Ferrero wygłosił referat na temat “Myśleć jak Ksiądz Bosko”. Jego treść, którą bardzo docenili uczestnicy, posłużyła do przedstawienia, w całej jego aktualności, charyzmatu, jaki Rodzina Salezjańska odziedziczyła po swoim Założycielu.
Prelekcja ks. Ferrero – autora wielu książek, byłego dyrektora “Elledici” w Turynie i obecnego dyrektora włoskiego “Biuletynu Salezjańskiego” – stanowiła prawdziwe “itinerarium”, pozwalające odkryć najważniejsze rysy postaci Ks. Bosko, pozostając w zgodzie z jednym z celów tych Dni Duchowości: przyczynić się do gruntownego i dogłębnego poznania historii Ks. Bosko, czyniąc to w perspektywie obchodów Dwustulecia jego urodzin.
Wykład został przedstawiony w sposób ciekawy i naturalny, bez roszczenia sobie pretensji o to, by w tym krótkim czasie prelekcji móc wyczerpać całą wiedzę o bogactwie duchowym tego świętego, jakim był Ks. Bosko, ale czyniąc to z przekonaniem, że możliwe jest przedstawienie przynajmniej głównych bodźców, które pobudzały go do działania. A zaczął się on wstępem, który wskazywał na rzeczywistą doniosłość prezentowanych treści: „Duchowość salezjańska oznacza widzieć życie jak Ksiądz Bosko. A jego – nie jak obrazek, ikonę, postać z przeszłości. Oznacza zapytać się: Jaki byłby świat bez Księdza Bosko? A także: Co zrobiłby Ksiądz Bosko? Co powiedziałby nam dzisiaj?”.
Odwołując się do licznych świadectw historycznych i cytatów bibliograficznych oraz metaforycznych opowiadań i anegdot służących refleksji, ks. Ferrero uwypuklił kluczowe elementy życia Ks. Bosko: in primis, jego wielką siłę, która łączyła się z wielkim snem i zdolnością włączenia innych w jego realizację; następnie jego pedagogię radości i miłości, która nie pozwalała bać się „przyjemności” przebywania z innymi ani powiedzieć „kocham cię”; i jego zażyłość z Maryją i Bogiem, która brała swój początek z głębokiej wiary i przynosiła – jako owoc – wiele cudów.
Inne elementy to jego wizja prorocka, zdolna spojrzeć poza obecną rzeczywistość, aby budować upragnioną przyszłość; wytrwałość i pokora Ks. Bosko, wartości, które wywodziły się z jego pochodzenia wiejskiego, a które święty pielęgnował przez całe swoje życie po tym, jak w śnie w 9. roku życia Maryja powiedziała do niego: „Bądź pokorny, silny i mocny”; pewność Raju, będąca wsparciem w trudnych chwilach; oraz głęboka i prosta duchowość tego, kto, po tym jak poświęcił całe swoje życia dla pewnego snu, jest w końcu w stanie zrozumieć plan, jaki Bóg przez niego zrealizował.
Cały tekst prelekcji ks. Ferrero jest dostępny, w różnych językach, na stronie Dni Duchowości.
w sobotę 21 stycznia, obrady XXX edycji Dni Duchowości koncentrowały się na dzieleniu się niektórymi pozytywnymi przykładami, które dojrzały za sprawą Księdza Bosko w Rodzinie Salezjańskiej. Oczekiwano na wystąpienie Przełożonego Generalnego na temat Wiązanki. Po południu miała miejsce praca w grupach, stwarzając okazję do wymiany opiniii i ubogacenia się.
Dzień rozpoczął panel na temat “Oblicza młodych dzisiaj”. Ks. Hubert Geelen, salezjanin z Belgii, zastępca proboszcza w Castelnuovo Don Bosco, poruszył temat ubóstwa kulturowego i duchowego, zachęcając do spoglądania, z sercem bardziej otwartym, na rzeczywistość młodych pokoleń: “Uważam, że występuje zbyt duże odżegnanie się od kultury albo lepiej – kultur. Młodzi nie są pozbawieni kultury, ale znajdują się w obliczu nadmiaru kultury. Są ‘obarczeni’ zbyt wieloma rzeczami, aby móc przejmować się swoim duchem i karmić swoje potrzeby i pragnienia”.
Przy boku ks. Geelena w tej debacie, którą prowadził ks. Giancarlo de Nicolò, znalazła się także siostra Mary Ann Fernando, która mówiła o formach ubóstwa materialnego młodych, opierając się przy tym na doświadczeniu Córek Maryi Wspomożycielki ze Sri Lanki, związanym z realizacją projektu na rzecz osieroconych dziewcząt i często byłych dziewcząt-żołnierzy: „Rany psychologiczne są wspólnym czynnikiem dla nich wszystkich, chociaż w stopniu zróżnicowanym. To domaga się odpowiedniego klimatu i działań wychowawczych, i my robimy wszystko, co jest możliwe, aby okazać każdej z nich miłość, opiekę, zainteresowanie oraz pomoc psychologiczną, której potrzebują. Dobra rada i odpowiednie prowadzenie odgrywają tutaj znaczącą rolę”.
Na koniec uczestnikom zostało przybliżone, poprzez treści filmu video, doświadczenie ks. Jean-Marie Peticlerca i salezjanów z Argenteuill, jakie ci zdobyli w pracy z młodymi z peryferii Paryża, odkrywając różne formy ubóstwa społecznego i uczuciowego młodych, i starając się im zapobiec poprzez różne sposoby.
W połowie czasu przedpołudniowego uczestnicy zgromadzeni w Wielkiej Auli wysłuchali z uwagą przemówienia Przełożonego Generalnego. Jego wystąpienie było silnym zaproszeniem Rodziny Salezjańskiej do głębokiego poznania Księdza Bosko, pozwalającego naśladować jego działanie poprzez całkowite oddanie się młodzieży. „W tym czasie, który charakteryzuje się brakiem osoby ojca, Ks. Bosko ofiaruje się nam jako wzór, pozwalający ukochać z całą miłością duszpasterską System Prewencyjny i z całą konstruktywnością ‘Da mihi animas’ – powiedział ks. Chavez. Istotnie, mieć Ks. Bosko za ojca i nauczyciela pociąga za sobą zachowanie darów Boga. Pozwolić, by Ks. Bosko nadawał kierunek naszemu życiu, starać się, aby jego doświadczenie duchowe ukierunkowywało nasze – pozwoli nam żyć pod pieczą Bożej łaski i doświadczyć działania Bożego w nas. Kto mieszka w domu Ks. Bosko, kto uczy się w jego szkole – żyje darem Boga i wie, jak dziękować. Bóg nie uczynił łatwym podtrzymywania swojej łaski, doświadczenia swojej obecności, dowodu swojej łaskawości: przyjąć nauczanie Ks. Bosko, jego ojcostwo – jest salezjańskim sposobem czucia się kochanymi przez Boga. Tu ma swoje korzenie zdolność do radości, która jest typowa dla salezjańskiego sposobu realizowania świętości”.
Po południu uczestnicy, podzieleni na grupy językowe, zastanawiali się nad treściami prelekcji i świadectw. To spotkanie, jak zwykle zresztą bywa przy okazji tych Dni, było bardzo owocne, ponieważ było okazją do wymiany opinii i dzielenia się spostrzeżeniami między przedstawicielami różnych grup Rodziny Salezjańskiej i wyzwoliło nowe energie.
Potem miała miejsce Msza św., której przewodniczył Przełożony Generalny, z homilią ks. Maria Arokiama, Radcy Regionu Azja Południowa. Wieczór upłynął w atmosferze braterstwa, z towarzyszeniem muzyki, piosenek i kuglarskich sztuczek, proponując oratoryjną radość, tak drogą Księdzu Bosko.
Na koniec, ks. Piotr Marcin, członek Zgromadzenia Św. Michała Archanioła (Michalitów), skierował „słówko na dobranoc”, nawiązując do obchodów stulecia śmierci ich założyciela, ks. Stanisława Markiewicza (video)
ANS – Rzym
Za: www.infoans.org
