30 marca 1943 r., 77 lat temu, w nazistowskim więzieniu w Wiedniu miało miejsce dramatyczne wydarzenie – ekzekucja 19 skazanych na śmierć.
Wśród nich była siostra zakonna Maria Restytuta Kafka. Została stracona o godz. 18.21 jako dziewiąta ofiara. Przed śmiercią w obecności kapelana więziennego odnowiła swoje śluby zakonne.
Równocześnie przebaczyła swoim oprawcom i modliła się o nawrócenie prześladowców religii chrześcijańskiej. S. Restytuta była jedyną zakonnicą skazaną na śmierć na podstawie wyroku Trybunału Ludowego III Rzeszy, na której wykonano egzekucję. Jej ciało nie zostało przekazane zakonowi, pomimo usilnych starań. Siostra Restytuta została pochowana anonimowo w zbiorowej mogile wraz z 2.700 innymi ofiarami reżimu nazistowskiego na wiedeńskim Cmentarzu Centralnym (Zentralfriedhof) w tzw. Grupie 40.
Jan Paweł II bardzo pragnął beatyfikować tę heroiczną zakonnicę-pielęgniarkę – uczynił to 21 czerwca 1998 r. na placu Bohaterów (Heldenplatz) w Wiedniu podczas swojej trzeciej podróży apostolskiej do Austrii. W czasie uroczystości beatyfikacyjnej pobłogosławił relikwie s. Restytuty, a w homilii podkreślił jej wierność wierze, Chrystusowemu krzyżowi i odwagę. Powiedział, między innymi: „W więzieniu rozpoczęła się dla niej «Kalwaria», która trwała ponad rok i w końcu zawiodła ją na szafot. Jej ostatnie słowa, o jakich wiemy, brzmiały: «Żyłam dla Chrystusa, chcę umrzeć dla Chrystusa!» Przyglądając się bł. s. Restytucie, możemy dostrzec, na jakie szczyty wewnętrznej dojrzałości może wyprowadzić człowieka dłoń Boża. Siostra Restytuta naraziła własne życie, aby dać świadectwo o Krzyżu. Krzyż zachowała też w swoim sercu i raz jeszcze dała o nim świadectwo na krótko przed egzekucją, gdy poprosiła kapelana więziennego, aby uczynił jej «znak krzyża na czole». Wiele rzeczy można odebrać nam chrześcijanom. Ale nie pozwolimy odebrać sobie krzyża jako znaku zbawienia. Nie dopuścimy, aby został usunięty z życia publicznego! Pójdziemy za głosem sumienia, które mówi nam: «Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi» (Dz 5, 29). Dzisiejszy Kościół nie potrzebuje katolików «na pół etatu», ale chrześcijan w pełni godnych tego miana. (…) Dziękujemy ci, s. Restytuto Kafko, za to, że umiałaś iść pod prąd!”
Kim była ta niezwykła zakonnica? Helena Kafka urodziła się 1 maja 1894 r. w morawskich Husovicach, dzisiejszej dzielnicy Brna. Ochrzczona została 13 maja w kościele parafialnym pw. Wniebowzięcia NMP w Zábrdovicach. Od drugiego roku życia zamieszkała wraz rodziną czeskich emigrantów w Wiedniu, wzrastając w robotniczej dzielnicy Brigittenau. Komunię św. i sakrament bierzmowania Helena przyjęła w kościele św. Brygidy, który od listopada 2019 r. jest parafią pw. Jana Pawła II. Wcześnie wyraziła chęć wstąpienia do klasztoru, czemu sprzeciwiali się jej rodzice. Próbując wielu różnorodnych zajęć trafiła wreszcie do wiedeńskiego szpitala w Lainz, gdzie rozpoczęła pracę jako pielęgniarka. Tu odnalazła swoje powołanie do służby ubogim i chorym i zapoznała siostry ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Chrześcijańskiego Miłosierdzia, do którego wstąpiła w 1914 r. mając 19 lat. Od tej pory mogła oddać się całkowicie służbie Bogu i ludziom, co czyniła z wielką miłością i całkowitym oddaniem. Nie zniechęcały jej trud ani monotonia codzienności szpitalnej.
Energiczana, serdeczna, bezpośrednia w kontaktach z otoczeniem, stąpająca twardo po ziemi Restytuta otrzymała przydomek „siostry Rezolutnej” (Sr. Resoluta). W 1919 r. rozpoczęła pracę w szpitalu w Mödling, gdzie dzięki doświadczeniu i kompetencji zawodowej została pierwszą pielęgniarką operacyjną i anestezjologiczną. Nastały trudne czasy okupacji niemieckiej, podczas których s. Restytuta broniła praw i godności człowieka, wspierała walkę o wolną Austrię, a przede wszystkim wykazała się odwagą i bezkompromisowością w zaangażowaniu na rzecz wiary chrześcijańskiej, wieszając krzyże na ścianach sal szpitalnych wbrew ówczesnym władzom politycznym. Takie postępowanie nie spodobało się zwolennikom reżimu, którzy złożyli na nią donos.
Konsekwencją tego było aresztowanie jej przez Gestapo w Środę Popielcową, 18 lutego 1942 r. i osadzenie w areszcie, w którym spędziła 13 miesięcy. Tam też dowiedziała się o wyroku skazującym ją na karę śmierci, który zapadł 29 października 1942 r. Przez cały ten czas, będąc świadomą swojej przyszłości, s. Rustytuta była ogromnym wsparciem dla wspótowarzyszek z celi, które w większości były komunistkami. Swoją głęboką wiarą, dobrym słowem i bezgraniczną miłością do człowieka dodawała im odwagi i otuchy, za co ją bardzo podziwiały i ceniły. I taką postawę zachowała aż do momentu egzekucji, 30 marca 1943 r., dnia jej narodzin dla nieba.
W rodzinnych stronach zakonnicy, w dzielnicy Lesná na peryferiach Brna, pośród wysokich bloków, wybudowany został nowy kościół pw. bł. Marii Restytuty Kafki. To pierwsza świątynia, która ma nosić imię męczenniczki Austrii. Uroczystości konsekracyjne miały się odbyć 1 maja 2020 r. w rocznicę urodzin s. Restytuty. Niestety ze względu na obecną sytuację spowodowaną pandemią koronawirusa inauguracja nowej parafii została odwołana i przeniesiona na inny termin.
Za: www.niedziela.pl
