Franciszek
WIDEOPRZESŁANIE Z OKAZJI 50. KRAJOWEGO TYGODNIA INSTYTUTÓW ŻYCIA KONSEKROWANEGO W HISZPANII [17–22 maja 2021]
Rzym, 17 maja 2021 r.
[Multimedia]
Drodzy bracia i siostry, uczestniczący w tym 50. – a właściwie 49-50. – Tygodniu Życia Konsekrowanego, ponieważ w ubiegłym roku nie mógł się on odbyć. Jego początki sięgają czasów, gdy obecny kardynał Aquilino Bocos Merino, poprzez czasopismo „Vida Religiosa”, zaczął poruszać to środowisko.
Chciałbym publicznie podziękować księdzu Aquilino – kapłanowi i zakonnikowi, który nigdy nie przestał być zakonnikiem i kapłanem oraz zawsze tak służy Kościołowi. Dziękuję za to nieustanne zasiewanie niepokoju, by coraz głębiej rozumieć bogactwo życia konsekrowanego i przynosić z niego owoce. Nie tylko je rozumieć, ale i nim żyć. Nie chodzi tylko o teorię, lecz o praktykę. W każdym przypadku jest to katecheza, by żyć nią lepiej. Dlatego publicznie dziękuję kardynałowi Aquilino za to wszystko.
Mam przed sobą program tego spotkania i widzę, że uczestniczą w nim osoby z ogromnym doświadczeniem życia zakonnego – doświadczeniem uniwersalnym i doświadczeniem sytuacji granicznych. Na przykład przewodnicząca CLAR, siostra Liliana, która zna realia sytuacji granicznych w Ameryce Łacińskiej, wielokrotnie omawiane na Synodzie dla Amazonii. Albo kardynał Cristóbal z Rabatu, który zmaga się z trudnościami świata islamskiego. I wielu innych uczestników, wnoszących różnorodne perspektywy.
Podoba mi się przesłanie tego spotkania – po raz pierwszy widzę program – i pragnę was zapewnić o mojej bliskości podczas tego 49-50, a właściwie 50. Krajowego Tygodnia Instytutów Życia Konsekrowanego. Życie konsekrowane rozumie się w drodze, jak zawsze. Rozumie się je poprzez codzienne poświęcanie się. Rozumie się je w dialogu z rzeczywistością. Gdy życie konsekrowane traci ten wymiar dialogu z rzeczywistością i refleksji nad tym, co się dzieje, zaczyna stawać się jałowe. Zastanawiam się nad bezpłodnością niektórych instytutów życia konsekrowanego. Gdzie tkwi jej przyczyna? Najczęściej w braku dialogu i zaangażowania w rzeczywistość. Nie pozwólcie, by to się stało. Życie konsekrowane to zawsze dialog z rzeczywistością. Ktoś może powiedzieć: „Tak, ale teraz w tej nowoczesnej formie?”. Nie! Pomyślmy o św. Teresie z Ávili – dostrzegła rzeczywistość, dokonała wyboru reformy i poszła naprzód. Oczywiście, w trakcie drogi pojawiały się próby przekształcania tej reformy w zamknięcie się na świat – one zawsze się pojawiają. Ale reforma to zawsze droga, to kroczenie w kontakcie z rzeczywistością, z horyzontem oświetlonym światłem charyzmatu założycielskiego.
Takie spotkania, takie tygodnie życia konsekrowanego pomagają przezwyciężyć lęk. Smutne jest natomiast widzieć, jak niektóre instytuty, szukając pewności i kontroli, popadają w ideologie – jakiekolwiek: lewicowe, prawicowe, centrowe, jakiekolwiek. Gdy instytut przekształca swój charyzmat w ideologię, traci swoją tożsamość i płodność. Utrzymanie charyzmatu założycielskiego przy życiu oznacza utrzymywanie Instytutu w ruchu, w rozwoju, w dialogu z tym, co Duch Święty mówi nam poprzez historię, czasy, miejsca, epoki, różne sytuacje. Wymaga to rozeznania i modlitwy. Nie można zachować charyzmatu założycielskiego bez odwagi apostolskiej, czyli bez kroczenia naprzód, bez rozeznania i bez modlitwy. I właśnie tego szukacie w trakcie tego tygodnia. To nie jest tylko spotkanie, by grać na gitarze i mówić: „Jakie piękne jest życie konsekrowane!”. Oczywiście, grajcie na gitarze od czasu do czasu, bo śpiew jest dobry – jak mówi św. Augustyn: „śpiewaj i idź naprzód”, to dobrze robi – ale chodzi o to, by wspólnie szukać, by nie zagubić się w formalizmach, ideologiach, lękach, w dialogu samym ze sobą, zamiast w dialogu z Duchem Świętym.
Nie bójcie się granic! Nie bójcie się peryferii! Nie bójcie się przekraczania granic! Bo właśnie tam Duch Święty będzie do was mówił. Ustawcie się „na zasięg” Ducha Świętego. A te tygodnie z pewnością pomogą wam ustawić się „na zasięg”.
Niech Bóg wam błogosławi. Niech Maryja was strzeże. A jeśli zostanie wam trochę czasu, módlcie się za mnie. Dziękuję.
„L’Osservatore Romano”, Anno CLXI, nr 110, wtorek, 18 maja 2021, s. 7.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana