Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW XXVI KAPITUŁY GENERALNEJ ZGROMADZENIA BRACI CHRZEŚCIJAŃSKICH
Rzym, 12 kwietnia 1984 r.
Drodzy Bracia w Chrystusie,
z wielką radością witam was jako członków Dwudziestej Szóstej Kapituły Generalnej Zgromadzenia Braci Chrześcijańskich. Pozdrawiam was słowami Apostoła Pawła: „Przede wszystkim dziękuję mojemu Bogu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich, że wiara wasza słynie po całym świecie” (Rz 1,8).
Reprezentujecie niemal trzy tysiące Braci Chrześcijańskich, czynnie zaangażowanych w wychowanie młodzieży w ponad trzystu pięćdziesięciu wspólnotach na pięciu kontynentach. Jesteście ponadto nosicielami prawdziwie chwalebnej tradycji oddania sprawie wychowania młodych, której skromny początek sięga pierwszej szkoły, jaką wasz założyciel, Edmund Ignacy Rice, założył w stajni w Waterford w pierwszych latach XIX wieku. Był to rzeczywiście akt ewangelicznego współczucia, poruszony opłakanym stanem młodych chłopców, niemających żadnych perspektyw edukacji czy wychowania w smutnych warunkach ubóstwa i skrajnej dyskryminacji religijnej, w jakich żyli.
Któż zdoła zmierzyć rozmiar dobra dokonanego przez wasze Zgromadzenie od tamtego czasu? Ilu chłopców dojrzało do chrześcijaństwa w swoim życiu osobistym i zawodowym dzięki często bezimiennemu bohaterstwu pracy podejmowanej przez Braci z głęboką osobistą wiarą, duchem oddania i wewnętrzną radością, która charakteryzuje naśladowców Edmunda Ignacego Rice’a?
Wasza Kapituła Generalna ma ważne zadanie rewizji Konstytucji i innych przepisów, które mają być przedłożone do zatwierdzenia Świętej Kongregacji Zakonników i Instytutów Świeckich. Jesteście także zaangażowani w proces odnowy i przystosowania.
W tym względzie pragnę zwrócić waszą uwagę na to, co powiedziałem w mojej niedawnej Adhortacji Apostolskiej Redemptionis Donum: „Kościół myśli o was przede wszystkim jako o osobach «konsekrowanych»: poświęconych Bogu w Jezusie Chrystusie na wyłączna własność” (Jan Paweł II, Redemptionis Donum, 7).
Bez wątpienia skuteczność waszego apostolatu i żywotność waszego Zgromadzenia – a w istocie także poczucie osobistej tożsamości, a więc dojrzałość duchowa każdego członka – wypływają z autentycznego sposobu przyjęcia i przeżywania tej konsekracji.
Jako członkowie instytutu zakonnego macie do złożenia szczególne świadectwo. Głosicie zbawczą moc Chrystusa waszym specyficznym stylem życia, opartym na zachowywaniu rad ewangelicznych i ożywianym solidną pobożnością, która jest zarazem osobista i wspólna wszystkim członkom Zgromadzenia.
Pozwólcie, że wspomnę krótko o jednym aspekcie pobożności chrześcijańskiej, który w wielkiej mierze przyczynia się do osiągnięcia świętości i spójności waszego świadectwa. Mam na myśli intensywną cześć dla Najświętszego Sakramentu, która naznaczyła duchową drogę Edmunda Rice’a i z której tak wiele mocy i światła zaczerpnęły niezliczone rzesze członków jego Zgromadzenia. Musicie być ludźmi częstego kontaktu ze Zmartwychwstałym Chrystusem w Sakramencie Jego obecności, aby karmić wiarę, która podtrzymuje i nadaje sens waszemu powołaniu.
Sobór Watykański II z całą troską wskazał, że należy uczciwie zmierzyć się z faktem, iż nawet najbardziej pożądane zmiany, wprowadzone z myślą o potrzebach współczesności, nie spełnią swojego celu, jeśli nie ożywi ich odnowa ducha – wewnętrzna odnowa serca (por. Perfectae caritatis, 2).
Chcieliście odwiedzić Papieża. Korzystam więc z tej okazji, aby wam podziękować za waszą specyficzną posługę eklezjalną na rzecz integralnego rozwoju młodzieży. Doceniam również bezpośrednią pomoc, jakiej Zgromadzenie Braci Chrześcijańskich udziela Stolicy Apostolskiej.
Czy mogę was także o coś prosić? Doskonale znacie potrzeby Kościoła na całym świecie w odniesieniu do powołań kapłańskich i zakonnych. Moja prośba brzmi: nie zaniedbujcie stawiania młodym wyzwania, by poszli za Chrystusem właśnie tą drogą. Pomóżcie im odkryć Boże wezwanie. Wspierajcie ich modlitwą, radą i przykładem waszego życia.
Gorąco pragnę, aby to spotkanie umocniło was w wierności pierwotnemu natchnieniu waszego Założyciela. Modlę się, aby wasze Zgromadzenie wzrastało i rozkwitało dzięki nowym powołaniom; aby życie wszystkich jego członków było owocne i spełnione w zadaniu, jakie każdemu zostało powierzone.
Niech Najświętsza Maryja Panna, Królowa Apostołów, strzeże was i inspiruje swoim przykładem doskonałej konsekracji!
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana