Leon XIV
WIDEOPRZESŁANIE DO PROWINCJI AUGUSTIAŃSKIEJ ŚWIĘTEGO TOMASZA Z VILLANUEVA (STANY ZJEDNOCZONE AMERYKI)
Castel Gandolfo, 29 sierpnia 2025 r.
Dobry wieczór,
niech Bóg błogosławi was wszystkich,
którzy uczestniczycie w tym
wyjątkowym wydarzeniu.
W uroczystość naszego świętego Ojca, św. Augustyna, jestem wzruszony i głęboko zaszczycony otrzymaniem Medalu Świętego Augustyna od Prowincji św. Tomasza z Villanueva. Nagrywając to przesłanie, przebywam z dala od upałów Rzymu i spędzam trochę czasu w Castel Gandolfo na modlitwie, refleksji i odpoczynku. Ucieszy was zapewne wiadomość, że kościół parafialny w tym miasteczku pod Rzymem jest poświęcony św. Tomaszowi z Villanueva, znanemu jako ojciec ubogich, niezwykle utalentowanemu bratu i biskupowi augustiańskiemu, który poświęcił całe swoje życie służbie ubogim.
Jako augustianie staramy się każdego dnia dorastać do przykładu naszego ojca duchowego, św. Augustyna. Być uznanym za augustianina to dla mnie głęboko odczuwany zaszczyt. Tak wiele z tego, kim jestem, zawdzięczam duchowi i nauczaniu św. Augustyna i jestem wam wdzięczny za to, że wasze życie na tak wiele sposobów ukazuje głębokie zaangażowanie w wartości: veritas, unitas, caritas – prawdę, jedność, miłość.
Święty Augustyn, jak wiecie, był jednym z wielkich twórców monastycyzmu, biskupem, teologiem, kaznodzieją, pisarzem i doktorem Kościoła. Ale nie stało się to z dnia na dzień. Jego życie było pełne prób i błędów, zupełnie jak nasze. Jednak dzięki łasce Bożej, przez modlitwy jego matki, Moniki i wspólnoty dobrych ludzi wokół niego, Augustyn potrafił odnaleźć drogę pokoju dla swego niespokojnego serca.
Życie św. Augustyna i jego powołanie do przewodzenia przez służbę przypominają nam wszystkim, że posiadamy dary i talenty otrzymane od Boga, a naszym celem, spełnieniem i radością jest oddawanie ich Bogu i bliźniemu w miłującej służbie.
Dobrze jest być dziś wieczorem z wami, gdy gromadzicie się w historycznej Filadelfii, siedzibie kościoła św. Augustyna, jednej z najstarszych wspólnot wiary w Stanach Zjednoczonych. Umacnia nas przykład augustianów, takich jak ojciec Matthew Carr i ojciec John Rossiter, których duch misyjny skłonił pod koniec XVIII wieku do wyruszenia, aby głosić dobrą nowinę Ewangelii w służbie irlandzkim i niemieckim imigrantom, poszukującym lepszego życia i wolności religijnej.
Także dzisiaj jesteśmy wezwani, aby kontynuować to dziedzictwo miłosiernej służby całemu ludowi Bożemu. W Ewangelii Jezus przypomina nam o miłości bliźniego, a to wyzwanie, dziś bardziej niż kiedykolwiek, każe nam pamiętać, by patrzeć na bliźniego oczami Chrystusa – że wszyscy jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga – poprzez przyjaźń, relacje, dialog i wzajemny szacunek. Możemy patrzeć ponad to, co nas różni i odkrywać naszą prawdziwą tożsamość jako bracia i siostry w Chrystusie.
Będąc wspólnotą wierzących, zainspirowaną charyzmatem augustiańskim, jesteśmy wezwani, aby iść naprzód jako budowniczowie pokoju w naszych rodzinach i w naszym otoczeniu, i prawdziwie rozpoznawać obecność Boga jedni w drugich. Pokój zaczyna się od tego, co mówimy i czynimy, i od tego, jak to mówimy i czynimy.
Święty Augustyn przypomina nam, że zanim zaczniemy mówić, musimy słuchać, a jako Kościół synodalny jesteśmy zachęcani, aby na nowo podjąć sztukę słuchania poprzez modlitwę, milczenie, rozeznawanie i refleksję. Mamy możliwość i odpowiedzialność, by słuchać Ducha Świętego; słuchać siebie nawzajem; słuchać głosu ubogich i tych, którzy znajdują się na marginesie, a których głos musi być usłyszany. Święty Augustyn zachęca nas, abyśmy zwracali uwagę i słuchali Mistrza wewnętrznego – głosu, który przemawia wewnątrz każdego z nas. To w naszych sercach Bóg do nas mówi.
W jednym ze swoich przemówień święty Augustyn zachęcał słuchających go:
„Nie ograniczajcie się do uważnego słuchania, lecz kształtujcie skupienie serca”.
Cóż więc mamy czynić, aby ćwiczyć się w słuchaniu skupieniem serca? Świat jest pełen hałasu, a nasze umysły i serca mogą zostać przytłoczone różnego rodzaju przekazami. Te przekazy mogą karmić nasz niepokój i odbierać nam radość. Jako wspólnota wiary, starająca się budować relację z Panem, możemy starać się filtrować ten hałas, głosy tworzące podziały w naszych umysłach i sercach, i otwierać się na codzienne wezwania, aby lepiej poznawać Boga i Jego miłość. Gdy słyszymy pełen miłości i zapewnienia głos Pana, możemy się nim dzielić ze światem, starając się stawać jedno w Nim.
Jestem wdzięczny za ten zaszczyt, a zwłaszcza za Msze Święte i modlitwy w mojej intencji, odprawiane dziś wieczorem i przy innych okazjach, w czasie gdy staram się pokornie służyć.
Proszę, nadal módlcie się za mnie, w intencji ludu Bożego na całym świecie. Zapewniam was wszystkich tu zgromadzonych dziś wieczorem o mojej modlitwie: moich Braci augustianów, towarzyszy misjonarzy z Villanova – dawnych, obecnych i przyszłych – starszych i młodych, bogatych i ubogich, wszystkich naszych drogich przyjaciół Zakonu. Jak Augustyn, gromadzimy się z naszymi chwilami lęku, ciemności i zwątpienia, i tak jak Augustyn, dzięki łasce Bożej możemy odkryć, że miłość Boża naprawdę uzdrawia. Starajmy się budować wspólnotę, w której ta miłość będzie widoczna.
Niechaj dalej umacniamy naszą wspólną misję jako Kościół i wspólnota, aby szerzyć pokój, żyć nadzieją i odbijać światło i miłość Boga w świecie! To w naszej jedności w Chrystusie i we wzajemnej komunii światło będzie wzrastać i jaśnieć coraz bardziej w naszym świecie.
Pod przewodnictwem i opieką Maryi Dziewicy, naszej Matki Dobrej Pociechy, nigdy nie zapominajmy o darach, jakie nam dała swoim „tak” pełnym wiary, wypowiedzianym, gdy przyjęła to, co Bóg dla niej przewidział.
Niech Bóg błogosławi was wszystkich i przyniesie pokój waszym niespokojnym sercom oraz pomoże wam dalej budować wspólnotę miłości, zjednoczoną przez umysł i serce, zwróconą ku Bogu. A błogosławieństwo Boga Wszechmogącego, Ojca, Syna i Ducha Świętego, niech zstąpi na was i pozostanie z wami na zawsze. Dziękuję.
Ojciec Robert P. Hagan, Prowincjał, przy wręczaniu Medalu:
„Ojcze Święty, Papieżu Leonie, w imieniu Prowincji św. Tomasza z Villanueva, największej wspólnoty augustiańskiej i wszystkich wierzących pełnych wiary, dziękujemy Ci za przyjęcie tego wyróżnienia Medalu Świętego Augustyna za Twoje przewodniczenie w posłudze, za całe życie poświęcone ubogim, za Twoje świadectwo wartości augustiańskich, a teraz, gdy stałeś się powszechnym Pasterzem, za przykład, jaki dajesz nam wszystkim, w zbliżaniu się do Pana i do siebie nawzajem, byśmy wszyscy mogli stawać się budowniczymi pokoju. Zapewniamy Cię o naszych modlitwach za Ciebie, abyś miał łaskę i siłę do dalszego niesienia odpowiedzialności za nas wszystkich. Niech Bóg Ci błogosławi”.
Leon XIV:
„Dziękuję! Rzeczywiście, to wielki zaszczyt przyjąć was po raz kolejny. Dziękuję za wasze słowa, za wsparcie augustianów, waszej prowincji. Wiedzcie, że wiele, wiele lat temu, gdy byliśmy studentami na Uniwersytecie Villanova, uczestniczyliśmy w bardzo wielu doświadczeniach wielkiej rodziny augustiańskiej i rodziny Villanova. Miło wiedzieć, że ta wspólnota wciąż jest ważną częścią naszego życia. Dziękuję za to wyróżnienie i niech Bóg błogosławi was i cały wasz lud”.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana