W święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny pokarmelitański kościół parafialny w Głębowicach na terenie diecezji wrocławskiej został wyniesiony do rangi Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Dekret Metropolity Wrocławskiego abpa Józefa Kupnego przedstawił podczas uroczystej Mszy Św. Ks. Jacek Froniewski – Kanclerz Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej.
Historia kultu Matki Bożej Szkaplerznej w Głębowicach sięga roku 1676, kiedy to Jan Garnier sprowadził do swoich posiadłości Karmelitów strzegomskich. Fundator sowicie uposażył nową fundację ofiarując wzgórze w Trzcinicy Małej, jako miejsce budowy klasztoru, a także sprowadził z Włoch rzeźbę przedstawiającą Matkę Bożą z Dzieciątkiem, trzymającym na ręce szkaplerz. Wkrótce potem sam wstąpił do Zakonu w charakterze świeckiego brata zakonnego, a gdy zmarł został pochowany pod ołtarzem głównym razem z zakonnikami. Figura NMP Szkaplerznej Pośredniczki Łask Wszelkich szybko zasłynęła łaskami i cudami. Pielgrzymi przybywali szczególnie licznie na nowennę przed 16 lipca – świętem Matki Bożej Szkaplerznej, oraz w sam dzień odpustu. Kulminacją święta była procesja: z Przenajświętszym Sakramentem, duchowieństwem i figurą Matki Bożej Szkaplerznej niesioną na specjalnie przygotowanych noszach przez członków bractwa. Uroczystości odpustowe trwały aż do 20 lipca, kiedy wspominany jest prorok Eliasz. Tak było do 1810 r., kiedy to nastąpiła kasata i sekularyzacja dóbr zakonnych przez Królestwo Prus. Ojcowie Karmelici zostali zmuszeni do opuszczenia kompleksu. Kościół klasztorny stał się siedzibą miejscowej parafii katolickiej, a budynek klasztorny przejęło państwo pruskie i został zamieniony na gorzelnię. Po II wojnie światowej gorzelnia nie wznowiła produkcji, a cały zespół klasztorny przejął PGR i Samopomoc Chłopska. Budynki uległy znacznej dewastacji, a większość wyposażenia rozgrabiono. W 1995 r. ks. kardynał Henryk Gulbinowicz wystąpił z inicjatywą odnowy klasztoru i kościoła, a do realizacji tego zadania delegował ks. Jarosława Olejnika. Dzięki pracy duszpasterza i zaangażowaniu wiernych udało się odbudować zrujnowany pokarmelicki kompleks kościelno-klasztorny. Obecnie trwają przygotowania do przyszłorocznego jubileuszu 350-lecia powstania kościoła i klasztoru. Zwieńczeniem obchodów ma być rekoronacja figury Matki Bożej.
Dekret o ustanowieniu Sanktuarium, to efekt 30 lat starań i troski ks. Proboszcza i wszystkich parafian o obiekt poklasztorny. Jedna z najmniejszych, licząca ledwie 717 wiernych parafia, wytrwale wypełnia zadanie ratowania od zapomnienia historii dziedzictwa pierwszych gospodarzy – Ojców Karmelitów. Idea szerzenia kultu maryjnego, który od wieków w tym miejscu był, nie umarła wraz z odejściem Braci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, ale trwa po dziś dzień. O tym, ze to miejsce jest szczególnie wybrane przez Maryję przypomina obraz ukazujący drabinę Jakubową – odnaleziony niedawno podczas prac prowadzonych przy ołtarzu głównym. Symbolicznie wyraża on przekonanie o mocy wstawiennictwa Maryi – to Ją można zobaczyć w obłokach u szczytu drabiny, po której zakonnicy wchodzą do Nieba.