Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE PODCZAS SPOTKANIA Z BISKUPAMI, DUCHOWIEŃSTWEM
I OSOBAMI ZAKONNYMI REGIONU MARCHII
Loreto, Bazylika Świętego Domku, 8 września 1979 r.
Z całego serca dziękuję Księdzu Biskupowi Marcello Morgante, Biskupowi Ascoli Piceno i Przewodniczącemu Konferencji Episkopatu Regionu Marchii, za jego serdeczne słowa pozdrowienia, w których trafnie streścił bogactwo uczuć nas wszystkich w tej godzinie, w tym miejscu, podczas tego spotkania.
Bardzo pragnąłem, najdrożsi bracia i siostry w Chrystusie, poświęcić wam pełne miłości spotkanie w tym pamiętnym dniu. Na to bowiem zasługuje wasz szczególny status osób konsekrowanych Bogu – zarówno dlatego, że zostaliście obdarzeni wzniosłą godnością kapłańską, jak i dlatego, że należycie do rodzin i instytutów zakonnych, żeńskich i męskich, a więc zostaliście powołani, poprzez święte śluby, do stanu doskonałości.
Uczucia wierności Chrystusowi i Kościołowi, synowskiej czci dla Jego Wikariusza na ziemi dostrzegam w was wyraźnie nie tyle w zewnętrznych przejawach radości, z jakimi mnie przyjęliście, ile raczej w błysku waszych oczu – będącym rękojmią i odbiciem wewnętrznego światła waszych dusz, ubogaconych tyloma darami duchowymi. Wydaje mi się, że mogę wyczytać w nich również to pytanie: jak możemy jeszcze lepiej odpowiadać na oczekiwania całego Ludu Bożego, zwłaszcza w obliczu poważnych trudności obecnych czasów?
W tym maryjnym mieście sądzę, że mogę wam odpowiedzieć: bądźcie autentycznymi naśladowcami Matki Bożej.Jak Ona, umiejcie zachowywać w sercu wszystkie te sprawy (por. Łk 2,19.51), które Odkupiciel będzie wam podpowiadał, gdy będziecie Go szukać z radością, wytrwałością i drżeniem. Jak misja Maryi, niosącej troskliwą miłość swojej krewnej Elżbiecie, tak wasza misja wobec bliźnich niech będzie pełna Boga – przez łaskę, która nią kieruje i ją ożywia; niech będzie pełna gorliwości – przez miłość, która ją wyróżnia; bezinteresowna – bo obca wszelkiej ludzkiej zapłacie; dyskretna – ze względu na intymność orędzia, które ma przekazać.
I tak jak Dziewica, daleka od nielicznych triumfów Syna, ale tak bardzo bliska Mu pod Krzyżem, tak i wy – nie dbając o przemijające radości ziemi, lecz wrażliwi na ludzkie cierpienia – umiejcie z niewysłowionym oddaniem przyjąć ostateczne konsekwencje duchowego ojcostwa i macierzyństwa wobec wszystkich, których Chrystus wam powierzył, a wręcz wobec całej ludzkości, która potrzebuje waszego przykładu i waszego świadectwa.
Takie są życzenia, które – w imię Najświętszej Maryi Panny – czuję się w obowiązku i mam radość pozostawić wam tutaj, w pobliżu Domu pokory, miłości i posłuszeństwa. Prosząc usilnie o wasze modlitwy, zapewniam was, że zawsze towarzyszy wam moja pamięć i moje Błogosławieństwo, które rozciągam na wszystkie wasze drogie osoby.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana