Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO ZAKONNIC KLAUZUROWYCH OBECNYCH W PARAFII RZYMSKIEJ ŚWIĘTYCH SYLWESTRA I MARCINA „AI MONTI”
Rzym, Kaplica ojców karmelitów, 17 lutego 1980 r.
To spotkanie jest mi bardzo bliskie, ponieważ już jako świecki, a potem jako kapłan, biskup i kardynał, przez długie lata żyłem w kontakcie z trzema rodzinami zakonnymi, które są tutaj obecne. Dlatego nie czuję się między wami obcy, ale raczej jak w rodzinie. Znamy się dobrze właśnie dlatego, że widujemy się rzadko – jak powiedziała wasza przedstawicielka; w tym właśnie kryje się tajemnica naszego poznania – poznania bardzo głębokiego, ponieważ jest to poznanie w intymności właściwej Duchowi Świętemu, Duchowi Pana. To intymność modlitwy, ofiary i ducha nas jednoczy.
Spośród wszystkich sióstr zakonnych, które – wiem o tym – są mi bardzo bliskie, wy jesteście najbliższe, ponieważ jesteście ze mną złączone w sposób szczególny w Duchu, w Mistycznym Ciele Chrystusa. I za to pragnę wam podziękować: za ofiarę waszego życia, za waszą klauzurę, za waszą surowość, za waszą dyscyplinę, za waszą modlitwę. To wszystko stanowi siłę Kościoła; Kościół nie ma innej siły niż ta. Po ludzku rzecz biorąc, Kościół jest bardzo słaby. Nie posiada wielkich bogactw materialnych, jakimi dysponują potęgi tego świata. Kościół jest ubogi. Ale jego jedyną i wielką siłą jest siła Ducha, ubóstwa, miłości. I jest to siła, która zawsze domaga się więcej.
Wasze życie jest świadectwem tego, czego domaga się miłość i co można zrealizować i urzeczywistnić mocą miłości i modlitwy. To świadectwo jest obowiązkiem wobec świata i jest światu bardzo potrzebne, temu współczesnemu światu, tak pogrążonemu w materializmie, że nie potrafi już rozróżniać wartości życia, jego celów, jego ludzkiego wymiaru. Dlatego wasze świadectwo jest tak bardzo potrzebne Kościołowi i światu. Być może nie zdajecie sobie w pełni sprawy z tego, jak wielkie uznanie ma dla waszej ofiary cały Kościół, a także ludzie. Dziś po południu pragnę stać się rzecznikiem wszystkich, aby wyrazić wam to uznanie. Czasem brakuje słów, ale prawda pozostaje niezmienna.
Powierzam siebie samego i cały Kościół waszemu powołaniu, waszej ofierze i waszej modlitwie.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana