Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO UCZESTNIKÓW KAPITUŁY GENERALNEJ ZAKONU BAZYLIANÓW ŚWIĘTEGO JOZAFATA
Rzym, 09 lipca 1982 r.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Najdrożsi Bracia,
Z radością witam Ciebie, czcigodny Ojcze Protoarchimandryto Zakonu Bazylianów św. Jozafata, wraz z Ojcami Konsultorami Generalnymi oraz wszystkimi Ojcami Kapitulnymi i zakonnikami z Domu Generalnego. Przybyliście z różnych zakątków diaspory: z Kanady, Stanów Zjednoczonych, Brazylii, Argentyny – niestety z wyłączeniem ziemi ojczystej. Odwiedziłem wiele z tych krajów i wasza obecność, tak różnorodna pod względem geograficznym, budzi we mnie radosne wspomnienia – zarówno niedawne, jak i odległe.
Zwołanie Kapituły to ważny moment w życiu każdego instytutu zakonnego; jednak staje się ono wydarzeniem szczególnym, gdy – jak w waszym przypadku – nakłada się na nie obchód stulecia Reformy Leona, która objęła wasz znamienity Zakon: 1882–1982. Reforma ta nosi nazwę Dobromylskiej.
Słusznie pamiętacie i czcicie Leona XIII jako „reformatora” – można powiedzieć – waszego Zakonu.
I dlatego jest właściwym, że setna rocznica tej Reformy gromadzi was nie tylko w Rzymie, lecz właśnie wokół Papieża, który wobec waszego Zakonu kontynuuje życzliwość i troskę swego wielkiego Poprzednika. Nie należy również zapominać, że w Reformie Dobromylskiej Zakon przyjął czwarty ślub: „wierności i posłuszeństwa wobec Stolicy Apostolskiej i następców św. Piotra” – ślub, który czyni was szczególnie bliskimi i drogimi Papieżowi.
Reforma Zakonu była aktem mądrości Leona XIII, ale była także dowodem spontanicznej ofiarności nowych pokoleń oraz świadectwem siły ideału, przywróconego do piękna jego początków.
W liście apostolskim Leona XIII zatytułowanym Singulare praesidium znajduje się zdanie, które wyraża cześć i zachętę dla waszego Zakonu, o którym Papież pisze: „quo vigente, Ruthenorum viguit Ecclesia” („gdy ten zakon kwitł, kwitł także Kościół Rusinów” – pkt 61). Życiodajna siła Kościoła ukraińskiego zawsze szła w parze z żywotnością waszego Zakonu. To historyczne powiązanie losów waszego Zakonu z losami Kościoła ukraińskiego stanowi dla was wszystkich wezwanie, byście byli ewangeliczną solą waszej ziemi, zaczynem wspólnoty ukraińskiej.
Pragniemy, aby nadzieje i cierpienia waszych braci – powołanych do dawania świadectwa swojej wierze i jedności ze Stolicą Apostolską w trudnych i często heroicznych warunkach – ubogacały apostolat was, którzy możecie pracować dla Chrystusa w klimacie wolności.
Niech Theotokos uprosi im świętą wytrwałość, a wam obfitość apostolskich dokonań!
Wasz Zakon nosi tytuł nie tylko św. Bazylego Wielkiego, ale także św. Jozafata – mnicha i biskupa, który dostąpił korony męczeństwa.
Świadectwo jego przelanej krwi niech będzie skarbem, przykładem i umocnieniem dla całego waszego Zakonu.
Pod opieką św. Jozafata niech wasz Zakon rozkwita i umacnia się, a jego wstawiennictwo niech przyspieszy nadejście dni pokoju dla całego świętego Kościoła ukraińskiego. Wszystkim z serca udzielam mojego Apostolskiego Błogosławieństwa.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana