Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO ZAKONNIC I CZŁONKIŃ ŻEŃSKICH INSTYTUTÓW ŚWIECKICH
Z OKAZJI 400-LECIA ŚMIERCI ŚW. TERESY WIELKIEJ
Walencja, 8 listopada 1982 r.
Fragmenty
Drogie Siostry, zakonnice i członkinie instytutów świeckich!
1. Dziękuję Opatrzności Bożej za daną mi okazję spotkanie z wami, osobami poświęconymi Bogu żyjącymi w Hiszpanii, w waszej własnej ojczyźnie i właśnie w ramach obchodów czterechsetlecia śmierci wielkiej świętej Teresy, w której Kościół uznaje nie tylko niezrównaną zakonnicę, ale również jednego ze swoich najznakomitszych doktorów.
Chociaż przemawiam do was po raz pierwszy na ziemi hiszpańskiej, to jednak nie po raz pierwszy Papież spotyka się z hiszpańskimi zakonnicami. Czyniłem to często w Rzymie i podczas mych podróży apostolskich po świecie, w tylu miejscach, w których modlicie się i pracujecie ze szczerością, osiągając dobre rezultaty. Z całego serca dziękuję wam za wasz wysiłek misyjny i, imam nadzieję, że wierna swej tradycji wiary Hiszpania nadal będzie ziemią powołań, uprzywilejowaną zarówno pod względem ilości jak i jakości.
2. Przede wszystkim pragnę wyrazić wam cześć i miłość za to, kim jesteście i co znaczycie w swoim kraju i w całym Kościele. Zachowujcie w sercach niezłomną miłość do swego pięknego powołania, wolę codziennego odpowiadania temu powołaniu bez wahania i coraz doskonalszego upodobniania się do swego wzoru i Pana, Jezusa Chrystusa. Pamiętajcie zawsze o waszej odpowiedzialności za chrześcijańskie życie waszych współobywateli: wasza żarliwość zwiększa żywotność waszego Kościoła, podczas gdy obojętność szybko zapoczątkowałaby wśród ludu chrześcijańskiego proces upadku. […]
9. Kilka słów specjalnego pozdrowienia i uznania dla was, które poświęciłyście się Bogu w i n s t y t u t a c h ś w i e c k i c h i przyjęłyście na siebie uznane przez Kościół zobowiązania życia poświęconego Bogu, w formie specjalnej, odmiennej od tej, która cechuje zakonnice.
I n s t y t u t y ś w i e c k i e są już w Hiszpanii rzeczywistością o dużym znaczeniu. Kościół ich potrzebuje, aby móc realizować apostolstwo głębokiego świadectwa chrześcijańskiego w najróżnorodniejszych środowiskach; „aby przyczynić się do przemiany świata od wewnątrz, stając się ożywiającym zaczynem”
Proszę Pana, aby wiele kobiet usłyszało Jego głos i poszło tą drogą. I przypominam wam, że macie dochować wierności swemu szczególnemu powołaniu, „charakteryzującemu się — i zjednoczonemu — poświęceniem Bogu, apostolstwem i życiem świeckim”.
10. Kościół od pierwszej chwili postawił w swym centrum Matkę Jezusa, wokół której i z którą Apostołowie trwali na modlitwie, oczekiwali i otrzymali Ducha Świętego. Umiejcie również i wy trwać w ten sposób, zjednoczone wewnętrznie z Maryją, Matką Jezusa i Matką naszą; przyjmując i przekazując braciom Ducha Świętego i budując w ten sposób Kościół. Niech Ona wam towarzyszy, pociesza i dodaje otuchy swą macierzyńską opieką. I niech was w tej drodze pokrzepia moje serdeczne błogosławieństwo. Amen.
Copyright © Konferencja Episkopatu Polski