Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE DO OJCÓW ROGACJONISTÓW I SIÓSTR CÓREK BOŻEJ GORLIWOŚCI W SETNĄ ROCZNICĘ ZAŁOŻENIA „DZIEŁ MIŁOSIERDZIA”
Rzym, 23 kwietnia 1983 r.
Najdrożsi Bracia i Siostry!
Serdecznie wam dziękuję za tę waszą jakże wymowną i pełną serdeczności wizytę, a moją wdzięczność kieruję szczególnie do Ojca Gaetano Ciranniego, Przełożonego Generalnego Zgromadzenia Ojców Rogacjonistów, za uprzejme słowa, którymi wyraził wspólne uczucia uczestników tego spotkania. Stanowi ono ważny etap dla waszych Zgromadzeń Ojców Rogacjonistów i Sióstr Córek Bożej Gorliwości. W tym bowiem roku przypada stulecie założenia „Dzieł Miłosierdzia”, powołanych do życia przez waszego czcigodnego Założyciela, Sługę Bożego Ojca Hannibala Marii Di Francia.
Ojciec Hannibal poświęcił się służbie Kościołowi w dwóch konkretnych dziedzinach: modlitwy o święte powołania kapłańskie i zakonne, zgodnie z wezwaniem Mistrza: „Proście więc” (Rogate ergo), oraz wychowania i opieki nad dziećmi i młodzieżą, szczególnie potrzebującymi pomocy.
Z głęboką radością w sercu i wdzięcznością wobec Pana za to, czym jesteście i co czynicie w Kościele, pozdrawiam was wszystkich tutaj obecnych tak licznie: kapłanów, zakonników, siostry zakonne, dzieci i wychowanków waszych instytutów edukacyjnych, seminarzystów, byłych uczniów i uczennice, członków rogacjańskiego przymierza kapłańskiego oraz Wieczerników powołaniowych, członków instytutu świeckiego, przedstawicieli stacji misyjnych i parafii powierzonych waszym instytutom, a wreszcie przyjaciół i dobrodziejów, wspierających wasze dzieła.
Do wszystkich otwieram moje serce, życząc słowami Apostoła Pawła: „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa” (1 Kor 1,3).
Nasze spotkanie ma miejsce w wigilię XX Światowego Dnia Modlitw o Powołania. Nie można było wybrać bardziej znaczącej daty dla was, należących do wielkiej rodziny rogacjańskiej i czyniących z promocji powołań znak rozpoznawczy waszych inicjatyw, zrodzonych z charyzmatu waszego Założyciela. Poświęcił on całe swoje życie tej szlachetnej sprawie, którą nazywał „propagowaniem świętej rogacji ewangelicznej”.
Jestem pewien, że jutro – w niedzielę Dobrego Pasterza – zainspirowani przykładem Założyciela, nie omieszkacie ożywiać wasze wspólnoty i uwrażliwiać je na poważny problem powołań, będący w centrum troski Kościoła. Zjednoczycie się także w sposób szczególny z moją modlitwą: „Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Mt 9,37).
Jak dobrze wiecie, dzisiaj żniwo jest wielkie – to znaczy, że Kościół nieustannie się rozwija, rośnie i rozszerza pod każdym niebem – ale robotników mało: mało nie tylko wobec rosnących potrzeb duszpasterskich, coraz pilniejszych z powodu zjawiska postępującej urbanizacji; ale przede wszystkim wobec głębokich potrzeb współczesnego świata, który – wbrew pozorom – pragnie i łaknie Słowa Bożego, które zbawia, oświeca i daje pewność.
Problem odpowiedniej liczby kapłanów dotyka Kościoła bezpośrednio, ponieważ od niego zależy religijna przyszłość chrześcijańskiego społeczeństwa. Jest on także wymownym wskaźnikiem żywotności wiary i czynnej miłości w poszczególnych wspólnotach zakonnych, parafialnych i diecezjalnych.
Celem waszej obecności w Rzymie jest także uzyskanie odpustu jubileuszowego z okazji 1950. rocznicy Odkupienia, które – jak powiedziałem już przy innej okazji –„ma prowadzić wszystkich chrześcijan do ponownego odkrycia tajemnicy miłości… i do pogłębienia skarbów ukrytych przez wieki w Chrystusie, w ‘płonącym piecu’ Tajemnicy paschalnej”(por. Jan Paweł II, Przemówienie do Kardynałów i członków Kurii Rzymskiej, 23 grudnia 1982: Insegnamenti di Giovanni Paolo II, V/3 [1982] 1671 i nast.).
Najdrożsi, wykorzystajcie tę pielgrzymkę, aby z otwartością ducha i pokorną gotowością przyjąć łaski potrzebne do dokonania rozeznania waszej sytuacji osobistej i – jeśli trzeba – dokonania jej korekty. Spójrzcie głęboko w wasze serca, by dać Bogu należne Mu miejsce w waszym życiu i by zobaczyć, czy nie ma tam uraz, które należałoby zapomnieć, czy nie trzeba by odnowić relacji pokoju poprzez rozmowę pełną miłości. Umiejcie „zło dobrem zwyciężać” (Rz 12,21), tworząc wokół siebie atmosferę dobroci, ofiarności i zaufania, widząc w innych nie obcych, lecz braci, których należy zrozumieć, szanować i kochać.
To jest przesłanie i zaproszenie, jakie kieruje do was setna rocznica waszego założenia, w tym Roku Jubileuszowym Odkupienia. Przeżywajcie je właśnie w ten sposób, a doświadczycie w waszych sercach radości z bycia autentycznymi chrześcijanami, odkupionymi i pojednanymi we krwi Niepokalanego Baranka i odnajdziecie ten pokój, który tylko On zna i może dać.
Bądźcie głosicielami powołań – tego „świętego ideału”, jak go nazywał wasz Założyciel – w świetle pojednawczej tajemnicy Odkupienia, a Pan z pewnością wysłucha waszych modlitw.
Z serca wzywam dla was i waszych postanowień pociechy od Pana naszego, Dobrego Pasterza, i chętnie udzielam wam mojego apostolskiego błogosławieństwa.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana