1986.07.10 – Bogota – Jan Paweł II, Powołani do umacniania kościelnej jedności. Przemówienie do prezydium i członków Konferencji Zakonów Ameryki Łacińskiej

 

Jan Paweł II

POWOŁANI DO UMACNIANIA KOŚCIELNEJ JEDNOŚCI. PRZEMÓWIENIE DO PREZYDIUM
I CZŁONKÓW KONFERENCJI ZAKONÓW AMERYKI ŁACIŃSKIEJ

Cartagena, 6 lipca 1986 r.

 

1. Pozdrawiam z radością Prezydium i przedstawicieli czterech komitetów regionalnych CLAR, którzy zechcieli mnie odwiedzić w Nuncjaturze Apostolskiej przy okazji mego pobytu w Bogocie, będącej również siedzibą waszej Konfederacji.

Korzystam ze sposobności, aby poprzez was pozdrowić wszystkich tych, których reprezentujecie, to znaczy wszystkie Krajowe Konferencje Wyższych Przełożonych Zakonnych Ameryki Łacińskiej, a poprzez nie całą ogromną rzeszę zakonników i zakonnic, którzy poświęciwszy się Bogu, żyją służąc temu kontynentowi nadziei, od czego tak bardzo zależy skuteczna obecność Kościoła w dziele ewangelizacji oraz wielorakich dzieł duszpasterskich i społecznych.

Jednocześnie z tym pozdrowieniem pragnę przekazać wam podziękowanie za wierność Panu na drodze zakonnej konsekracji, za skuteczny i cichy trud licznych zakonników i zakonnic, za obecność i za służbę świadczoną w całej Ameryce Łacińskiej, za gotowość do współpracy z biskupami, za bogaty i wieloraki wkład w dzieło ewangelizacji, zmierzające do tego, by zajaśniała rzeczywista komunia różnych charyzmatów, wzbudzonych przez Ducha Świętego dla dobra Kościoła.

2. Chciałbym wam również pogratulować z powodu obchodzonej niedawno 25 rocznicy CLAR i zaaprobowania przez Stolicę Apostolską Statutów waszej Latynoamerykańskiej Konfederacji Zakonów, zaktualizowanych i uzgodnionych z przepisami nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz dostosowanych do obecnych potrzeb życia zakonnego w Ameryce Łacińskiej.

Zostały w nich jasno określone charakter i cele Konfederacji. Stolica Apostolska daje wyraz przekonaniu, że wypełnicie swoje zadanie, prosząc was jednocześnie o współpracę, wierność i odpowiedzialność w tych momentach doniosłych dla ewangelizacji Ameryki Łacińskiej i świata.

Pełniona przez was rola koordynatorów działalności Krajowych Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych sprawia, że jesteście szczególnie ważnym narzędziem tej komunii i współuczestnictwa, które winniście przeżywać i umacniać w pełnej harmonii z całym Kościołem Ameryki Łacińskiej.

Jako zakonnicy, których konsekrowane życie naznaczone jest w sposób szczególny wymiarem wspólnotowym, macie być świadkami kościelnej jedności w ramach różnorodności wzajem dopełniających się własnych charyzmatów i specyficznych zadań apostolskich.

3. Jesteście powołani do umacniania kościelnej jedności z Radą Biskupów Ameryki Łacińskiej (CELAM) i z każdą spośród Krajowych Konferencji Episkopatów, zachowując należny szacunek i posłuszeństwo Pasterzom Kościołów lokalnych, którym Pan powierzył kierowanie poszczególnymi częściami Kościoła, jakimi są diecezje; w ich obrębie zakonnicy powinni być zjednoczeni w komunii z pozostałymi członkami Ludu Bożego.

Równocześnie ciąży na was zadanie koordynowania działań Krajowych Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych w celu lepszego wzajemnego poznawania się, rozwijania współpracy i formacji licznych zakonników i zakonnic w Ameryce Łacińskiej, co zaowocuje wzbogaceniem życia duchowego i doświadczeń apostolskich.

Zaufanie, jakie pokładają w was rodziny zakonne tego kontynentu, nakłada na was odpowiedzialność za okazywanie przez CLAR w każdej sytuacji niewzruszonego posłuszeństwa wobec papieskiego Magisterium, zaleceń Stolicy Apostolskiej i biskupów, a także za pogłębianie autentyczności życia religijnego i różnorakich charyzmatów, przy poszanowaniu i popieraniu, na drodze powszechnego dialogu, swoistości każdego spośród Instytutów.

4. Ewangeliczny i kościelny potencjał, nagromadzony poprzez życie zakonne w dziele ewangelizacji w Ameryce Łacińskiej, jest ogromny, teraz, kiedy rozpoczęła się nowenna przygotowująca do obchodów 500-lecia ewangelizacji, wypada przypomnieć o spoczywającej na zakonnikach odpowiedzialności za nową ewangelizację kontynentu, mając zawsze w pamięci miłość waszych Założycieli i Założycielek do Kościoła, do jego dzieła misyjnego, do jego zbawczej obecności pod wszystkimi szerokościami geograficznymi i we wszystkich warstwach społecznych.

W tym dziele nowej ewangelizacji, do którego wezwany jest Kościół w Ameryce Łacińskiej, powinniście zapisać nowe karty świętości i oddania ewangelicznemu ideałowi ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, wszędzie, we wszystkich środowiskach i miejscach, w których się znajdziecie. Niechaj modlitwa będzie życiodajnym źródłem waszego bezustannego poświęcenia. Jak to wyraziłem w encyklice Dominum et vivificantem: „naszej trudnej epoce szczególnie potrzebna jest modlitwa” (n. 65). Modlitwa skutecznie przyczynicie się do odnowy życia duchowego, co bez wątpienia zaowocuje ewangeliczną autentycznością waszego świadectwa na rzecz najbardziej potrzebujących — „w milczącym, pokornym trudzie” (por. Puebla, 733).

5. Dobrze wiecie, że waszą misją jest służba, służenie zaś Kościołowi zawsze nosi wyraziste znamię komunii i gotowości do uczestniczenia w pracy misyjnej. Bądźcie zawsze oddani życiu zakonnemu, tak by nigdy nie zanikło w was przeświadczenie, iż jesteście „naśladowcami Chrystusa”, narzędziami obecności i działania Ducha, wiernymi synami Kościoła i współpracownikami w dziele szerzenia Ewangelii, razem ze wszystkimi zakonnikami i zakonnicami Ameryki Łacińskiej.

Wy, którzy jesteście nauczycielami życia zgodnego z Ewangelią, własnym życiem piszcie Ewangelię Jezusa na tej ziemi i w tej epoce, ukazując rozległość i bogactwo miłości Chrystusa do Ojca i ludzi. Niech apostolstwo będzie konsekwencją waszego spotkania z Panem, naśladowania Go i upodobnienia się do Niego.

Niech w tym trudzie pomaga wam Maryja Panna, tak bardzo kochana przez wszystkie narody Ameryki Łacińskiej. Ona jest doskonałym wzorem wierności i służby, zjednoczenia z Chrystusem i pełnej poświęcenia współpracy całym życiem w dziele zbawienia. Jej was polecam; niech pamięć o Niej będzie dla was wszystkich zachętą do wierności życiu konsekrowanemu i do wspaniałomyślnego służenia Ewangelii w duchu pełnej komunii z posłannictwem całego Kościoła.

Z moim Apostolskim Błogosławieństwem

L’Osservatore Romano, wydanie polskie, 1986, nr 7 (81) s.


 

Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

 

Wpisy powiązane

2005.01.20 – Rzym – Jan Paweł II, Eucharystia i rodzina. Przemówienie do Międzynarodowego Związku Rodzin Szensztackich

2004.12.13 – Rzym – Jan Paweł II, Kochajcie Niepokalaną. Przemówienie do członków Stowarzyszenia Synów i Córek Krzyża Świętego

2004.11.30 – Rzym – Jan Paweł II, Trwajcie zjednoczeni wokół Eucharystii. Przemówienie do członków Zgromadzenia Legionistów Chrystusa