Po 730. dniach wrócili na Jasną Górę. Skrupulatnie policzył to przewodnik Stanisław Figura. 222. Piesza Pielgrzymka Kalwaryjsko-Lanckorońska już u tronu Królowej Polski. W ubiegłym roku, ze względu na pandemię, nie mogli przybyć więc teraz radość jest tym większa. Dotarło 170. pątników. To jedna z najstarszych kompanii. Wędruje tzw. szlakiem królewskim, od Krakowa do Częstochowy. Po drodze zatrzymując się m.in. w sanktuarium św. Anny i w Gidlach. Charakterystyczną cechą pielgrzymki jest to, że prowadzą ją świeccy przewodnicy.
Stanisław Figura przyprowadził pielgrzymkę po raz 45. – Spiekota, gorąc, ale radość wielka, że dane nam jest pielgrzymować, że możemy znowu, po przerwie, przyjść do Matki Bożej – powiedział przewodnik. Przypomniał, że to jedna z tych pielgrzymek, które należą do najstarszych a w drodze podtrzymywane są „stare” zwyczaje: „ uczymy się starych pieśni, opowiadamy różne historie”.
Najmłodszy pielgrzym ma 2,5 roku, najstarszy 76.
Powodów do wyruszenia w drogę jest wiele. Pan Grzegorz przestał pić i przyszedł po raz piąty, by podziękować za uzdrowienie. Pani Barbara odbyła swą drugą pielgrzymkę, bo szuka radości życia. – Tyle jest kłopotów, problemów, zmartwień, człowiek wciąż jest smutny. Wyruszyłam, by odzyskać radość i sens życia. Ból mija, jak się jest szczęśliwym, a tu u Matki jest się szczęśliwym – powiedziała.
Trasa pielgrzymki kalwaryjsko-lanckorońskiej przebiega przez malowniczo położone miejscowości na obszarze Jury Krakowsko-Częstochowskiej, takie jak: Tyniec, Bronowice Małe, Ojców, Zadroże, Wolbrom, Pilica, Pradła, Lelów, Św. Anna, Kajetanowice i Gidle.
Wymarsz pierwszej pieszej pielgrzymki z Lanckorony na Jasną Górę datuje się na koniec XVIII w. Dramatyczne wydarzenia historyczne, jak Konfederacja Barska, Powstanie Kościuszkowskie i rozbiory Polski spowodowały, że pielgrzymki stały się manifestacją religijno-narodowych i patriotycznych uczuć. Pielgrzymom zmierzającym na Jasną Górę zawsze przewodziły sztandary z polskim orłem i innymi akcentami narodowymi, śpiewano patriotyczne pieśni. W latach 60. ubiegłego stulecia, ze względu na brak lokalnych organizatorów i przewodników, a także z obawy przed zanikiem zwyczaju pielgrzymowania z Lanckorony, organizacji pielgrzymki podjęli się oo. Bernardyni z Kalwarii Zebrzydowskiej. Pomimo zmiany miejsca rozpoczęcia pielgrzymki z Lanckorony na Kalwarię Zebrzydowską, bernardyni pozostali przy tradycji nazywania jej Lanckorońską.
Hasłem rekolekcji w drodze były słowa roku duszpasterskiego: „Zgromadzeni na świętej Wieczerzy”.
Izabela Tyras @JasnaGóraNews