Kongregacja Zakonów i Instytutów Świeckich
«EXPERIMENTA CIRCA REGIMINIS RATIONEM». DEKRET DOTYCZĄCY NIEKTÓRYCH METOD RZĄDZENIA W INSTYTUTACH ZAKONNYCH
Rzym, 2 lutego 1972 r.
Commentarium pro Religiosis 53 (1972) 178—179.
Podjęte eksperymenty w dziedzinie metod rządzenia wywołały niemałe problemy i wątpliwości, zwłaszcza odnośnie do osobistego autorytetu Przełożonych.
Ponadto, wydawało się słusznym rozpatrzenie obecnie zakazów kanonu 642, dotyczących zakonników, którzy powrócili do stanu świeckiego.
Po uprzednim przestudiowaniu sprawy przez konsultorów, Ojcowie tej Świętej Kongregacji na plenarnym zebraniu w dniach 24 i 25 września 1971 roku rozważyli następujące wątpliwości:
- Czy można, wbrew kanonowi 516, przyjąć rządy kolegialne jako zwyczajną i wyłączną formę rządzenia bądź w całym Instytucie zakonnym, bądź w prowincji, bądź też w poszczególnych domach, tak, aby Przełożony, o ile takowy jest, był jedynie tylko wykonawcą decyzji kolegialnych?
- Czy kanon 642 Kodeksu Prawa Kanonicznego mógłby być w ten sposób zawieszony, aby zakonnicy prawnie zwolnieni ze ślubów mogli przyjąć lub zachować, bez specjalnego pozwolenia Stolicy świętej, jakiekolwiek urzędy, beneficja czy obowiązki kościelne?
Rozważywszy wszystko należycie, Ojcowie na wspomnianym zebraniu jednomyślnie zadecydowali, co następuje:
Ad 1. Negatywnie. W myśl Soboru Powszechnego Watykańskiego II (DZ 14) i adhortacji papieskiej Evangelica testificatio nr 25 (AAS 63 (1971) 510), Przełożeni powinni posiadać osobistą władzę i uwzględniać z prawa płynący obowiązek zasięgania zdania rady, biorąc pod uwagę granice uprawnień ogólnie określone czy to przez prawo powszechne, czy partykularne.
Ad 2. Twierdząco. Przepis kanonu należy uznać za zawieszony.
Ojciec święty Paweł VI na audiencji udzielonej 18 listopada 1971 roku Sekretarzowi tej Kongregacji raczył zatwierdzić postanowienia zebrania ogólnego.
Dlatego, Kongregacja dla Zakonów i Instytutów Świeckich na mocy niniejszego Dekretu postanowiła podać wymienione decyzje do publicznej wiadomości.
To zaś, co zostało postanowione, zaczyna obowiązywać natychmiast i nie wymaga formuły zwanej wykonawczą.
Decyzje powyższe pozostaną obowiązujące do chwili, gdy odnowiony Kodeks Prawa Kanonicznego nabierze mocy.
Dan w Rzymie, dnia 2 lutego 1972 roku.
Hildebrand Kard. Antoniutti Prefekt
Augustyn Mayer OSB Sekretarz
Archiwum KWPZM