Jan Paweł II
PRZEMÓWIENIE W KAPLICY POŚWIĘCONEJ BŁOGOSŁAWIONEMU MAKSYMILIANOWI KOLBEMU
Rzym, 18 lutego 1979 r.
Najdrożsi Bracia i Siostry,
Cieszę się, że mogę — na zakończenie celebracji eucharystycznej w kościele parafialnym św. Grzegorza Wielkiego w Pian Due Torri — skierować serdeczne i pełne błogosławieństwa pozdrowienie również do was, młodzieży, pracownicy, wszyscy wierni, którzy gromadzicie się na wasze spotkania liturgiczne i sakramentalne w tej kaplicy pomocniczej Magliany, pięknie że poświęconej błogosławionemu Maksymilianowi Marii Kolbemu, mojemu czcigodnemu rodakowi.
Szczerze wam dziękuję za entuzjazm, z jakim przyjęliście mnie w tym miejscu modlitwy, a przede wszystkim za żarliwego ducha wiary, z jakim je nawiedzacie.
Pragnę również wyrazić moje ojcowskie uznanie dla znaczącego wyboru waszego patrona, którego niezapomniany i wielki papież Paweł VI nazwał „świetlanym wzorem dla naszego pokolenia” (Gaudete in Domino, Paweł VI). Jak dobrze wiecie, wśród najbardziej tragicznych doświadczeń, które zbroczyły krwią naszą epokę, błogosławiony Kolbe dobrowolnie zgłosił się na śmierć, by ocalić nieznanego sobie brata (Franciszka Gajowniczka), który został niesłusznie skazany na śmierć w odwecie za ucieczkę jednego z więźniów w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Ten heroiczny męczennik został skazany na śmierć głodową i oddał swoją piękną duszę Bogu 14 sierpnia 1941 roku, po tym jak wspierał i pocieszał swoich towarzyszy niedoli.
Pokorny i łagodny syn św. Franciszka oraz zakochany rycerz Maryi Niepokalanej, przemierzał drogi świata — od Polski przez Włochy aż po Japonię — czyniąc dobro wszystkim na wzór Chrystusa, który „przeszedł, dobrze czyniąc” (por. Dz 10,38). Jezus, Maryja i Franciszek byli trzema wielkimi miłościami, czyli tajemnicą jego heroicznej miłości: „Tylko miłość jest twórcza” — powtarzał wszystkim, którzy się do niego zbliżali. Właśnie to zdanie, niczym lampa, rozświetla całe jego życie. To wyższy ideał, to podstawowe zobowiązanie każdego prawdziwego chrześcijanina sprawiło, że przezwyciężył okrucieństwo i przemoc swojego straszliwego doświadczenia wspaniałym świadectwem braterskiej miłości i przebaczenia udzielonego prześladowcom.
Oby przykład i pomoc błogosławionego Maksymiliana prowadziły także nas do prawdziwej i bezinteresownej miłości chrześcijańskiej wobec wszystkich braci w świecie, w którym nienawiść i zemsta nadal rozdzierają ludzkie współżycie.
Wzywając dla was jego opieki i uśmiechu Niepokalanej Dziewicy, wszystkim wam udzielam błogosławieństwa — wam, waszym rodzinom, bliskim i przyjaciołom.
Tłumaczenie OKM
Za: www.vatican.va
Copyright © Dykasterium ds. Komunikacji – Libreria Editrice Vaticana