2018.07.15 – Kielce – Bp Jan Piotrowski, Homilia w 60 rocznicę fundacji klasztoru Sióstr Karmelitanek w Kielcach

 

Bp Jan Piotrowski, Biskup Kielecki

HOMILIA W 60 ROCZNICĘ FUNDACJI KLASZTORU SIÓSTR KARMELITANEK

Kielce, 15 lipca 2018 r.

 

1. Drogie i Czcigodne Siostry Karmelitanki kolejnych pokoleń trwające od 60 lat na modlitwie w kieleckim Karmelu! Pozdrawiam Was serdecznie, a razem z Wami pozdrawiam całą eucharystyczną wspólnotę wiary waszych przyjaciół: wiernych świeckich, osoby życia konsekrowanego oraz kapłanów.

W historii minionych sześćdziesięciu lat pojawia się tak wiele wspaniałych osób, bogatych pięknem życia duchowego, zdolnych do ofiary za siebie i za drugich, pełnych miłości do Boga i Kościoła, zwłaszcza Kościoła kieleckiego. Nie zamierzam jednak przestawiać szczegółowej historii fundacji klasztoru, jego osób i wydarzeń, i dlatego świadomie pomijam nazwiska sióstr, biskupów, kapłanów, darczyńców i ludzi, który przez lata tworzyli tę wspólnotę modlitwy oraz obecną materialną strukturę Karmelu i jego otoczenia.

Istotę każdego klasztoru, a tym samym i tego dostojnego miejsca, rozumiemy dzięki Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, który mówił do mniszek klauzurowych: W klasztorze wszystko jest skierowane na poszukiwanie Boga, wszystko prowadzi do istoty, ponieważ ważne jest tylko to, co przybliża do Niego (Jan Paweł II, Przemówienie do mniszek klauzurowych, Loreto, 10 września 1995 r.).Taka od wieków jest duchowa wędrówka sióstr karmelitanek na całym świecie, nie pomijając skromnego kieleckiego klasztoru.

Natomiast w liście skierowanym do sióstr karmelitanek przybywających do Kielc, Prymas Tysiąclecia napisał: Tak bardzo nam potrzeba Waszej cichej obecności w sercu Kościoła polskiego zmagającego się z warunkami o wierność Bogu, Krzyżowi i Ewangelii. Nie zapominajcie o ciężkich ranach, które otrzymuje duch Narodu, tak silny w wierze, a tak słaby w swych obyczajach. Proście o to, aby życie chrześcijańskie wcieliło się w życie polskie.

Te zadania wcale się nie zmieniły, potrzebna jest nam nadal Wasza obecność i lecząca nasze rany moc wiernej modlitwy, piękno czystych serc, gorąca ewangeliczna miłość Chrystusa i Kościoła w posłuszeństwie i ubóstwie.

2. Wszyscy konsekrowani łaską chrztu świętego jesteśmy wezwani do świadectwa wiary w danym nam czasie i przestrzeni, aby być solą ziemi i światłem świata. Niekiedy prowadzimy wewnętrzny bój z Bogiem, ponieważ nie rozumiemy naszej misji lub ulegamy perswazji otaczającego nas otoczenia, że nasze świadectwo wiary już nikomu nie jest niepotrzebne. Takie wątpliwości przeżywał również prorok Amos (por. Am 7,12-15). Te są jednak zawsze pokonywane, kiedy się słucha Bogai tego, co On mówi swoim wyznawcom. Przyjęta łaska zawsze jest owocna, a wtedy ludzkie serce wydaje obfite plony, jak urodzajna ziemia, która rodzi piękne owoce (por. Ps 85).

Pawłowa katecheza z listu do Efezjanutwierdza nas w głębokim przekonaniu, że to, co Bóg w Jezusie Chrystusie proponuje człowiekowi, nasycone jest miłością, bowiem Bóg z miłości przeznaczył nas dla siebie (por. Ef 1,3-14). Absolutnie nie ma innej przyczyny wyboru, bowiem On sam jest miłością (por. 1 J 4,16). Tylko miłość rozgrzana obecnością Ducha Świętego pozwala człowiekowi bezgranicznie zaufać Bogu, aby przyjąć Jego wybranie i posłanie, tak jak uczniowie posłani z darem głoszenia Dobrej Nowiny (por. Mk 6,7-13).

3. Świat, w jakim żyjemy, ten nam współczesny i ten, który był i będzie, nie jest w stanie bez Chrystusa zdiagnozować swojej sytuacji, wyzwań i problemów. Dlatego, jak podpowiada nam Ojciec Święty Franciszek, w tej współczesnej otchłani Ewangelia rozbrzmiewa na nowo, aby nam dać inne, zdrowsze i szczęśliwsze życie (por. GE 108). Kielecki Karmel uczy nas, że aby to było możliwe, konieczne jest poświęcenie czasu tylko Bogu i tylko dla Niego. Dla św. Teresy z Avilà, karmelitańskiej mistrzyni życia duchowego, modlitwa nie była niczym innym, jak nawiązywaniem przyjaźni z Bogiem. Zawsze ufna modlitwa jest odpowiedzią serca, które otwiera się na Boga w relacji sam na sam, kiedy uciszane są wszystkie głosy, aby słuchać łagodnego głosu Pana, rozbrzmiewającego w milczeniu (por. GE 149).

Drogie i Czcigodne Siostry Karmelitanki kieleckiego Karmelu! Wasza charyzmatyczna obecność od sześćdziesięciu lat ubogaca Kościół kielecki i to miasto darem wiernej modlitwy i znanej tylko Wam osobistej ofiary, ceny wierności Chrystusowi w praktykowanych radach ewangelicznych, chorobie, cierpieniu i starości. Mimo, że Wasza kielecka wspólnota nie jest liczna, to jednak Wasz czas nie przeminął. Potrzebujemy wciąż Waszej ewangelicznej obecności i czujności, wiernej modlitwy i ofiary czystych serc.

Życzę Wam, drogie Siostry, abyście za przykładem Maryi, Matki Bożej Szkaplerznej, patronki kieleckiego Karmelu, i jakże licznych świętych karmelitańskiego zakonu pozwalały prowadzić się Duchowi Świętemu na drogach świętości. Jesteście wciąż jak światło na górze, które daje nadzieję, umacnia wiarę i ożywia miłość. Amen!

Za: www.diecezja.kielce.pl 

 

Wpisy powiązane

2022.02.07 – Kalisz- Abp Wojciech Polak, Homilia na rozpoczęcie Sesji Formatorów Seminaryjnych

2022.02.02 – Poznań – Abp Stanisław Gądecki, Wy wszyscy braćmi jesteście. Homilia na XXVI Światowy Dzień życia konsekrowanego

2022.02.02 – Gniezno – Abp Wojciech Polak, Homilia w Święto Ofiarowania Pańskiego, Dzień Życia Konsekrowanego