Ks. Titus Zeman urodził się w rodzinie chrześcijańskiej w dniu 4 stycznia 1915 roku w Vajnory, blisko Bratysławy. Chciał zostać księdzem już od 10. roku życia.
Potem odbywał studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie i przebywał w Chieri, gdzie w czasie wolnym towarzyszył młodzieży w oratorium. W Turynie, 23 stycznia 1940 roku, miały jakże oczekiwane przez niego święcenia kapłańskie, które przyjął z rąk kard. Maurizio Fossatiego. 4 sierpnia 1940 r. w Vajnory, miejscowości, w której się narodził, odprawił swoją Mszę św. prymicyjną.
Kiedy reżim komunistyczny w Czechosłowacji, w kwietniu 1950 roku, zarządził kasatę zgromadzeń zakonnych oraz zarządził deportację zakonnic i zakonników do obozów, nie pozostało nic innego, jak organizować tajne wyjazdy za granicę, w jego przypadku był to Turyn, gdzie ukończył swoje studia. Ks. Zeman podjął to ryzyko.
Ten Sługa Boży sam zorganizował dwie wyprawy dla przeszło 60 młodych salezjanów. W czasie trzeciej ekspedycji ks. Zeman, razem z innymi uchodźcami został aresztowany. Został poddany okrutnemu procesowi, w czasie którego został oskarżony jako zdrajca ojczyzny i szpieg na rzecz Watykanu. 22 lutego 1952 roku, w następstwie pewnych okoliczności, które wtedy miały miejsce, został skazany na 25 lat więzienia.
Ks. Zeman opuścił więzienie po 12 latach, 10 marca 1964 roku. W wyniku tortur więziennych, zmarł pięć lat potem, 8 stycznia 1969 roku, otoczony famą męczeństwa i świętości.
Ks. Titus Zeman jest sto pięćdziesiątym z “wielkich” Rodziny Salezjańskiej i dwudziestym Sługą Bożym Rodziny Salezjańskiej. W najbliższym tygodniu, w diecezji Bratysławy, gdzie zmarł Sługa Boży, zostanie rozpoczęty proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny.