ciężkiej chorobie w 81 roku życia, 63 roku życia zakonnego, w 55 roku
kapłaństwa o. Kalikst Henryk Biskup OFM Conv., należący do klasztoru w
Przemyślu; były gwardian i proboszcz, katecheta, rekolekcjonista.
O. Kalikst Henryk Biskup urodził się 14 marca 1929 roku w Tarnawie
Górnej k/Zagórza, jako syn Jana i Anieli z d. Baran. Na chrzcie świętym
otrzymał imię Henryk. Mając 4 lata stracił ojca, wraz ze siostrą
wychowywała go matka.
Do szkoły podstawowej uczęszczał w Tarnawie
Górnej, którą ukończył w czasie okupacji w 1942 r. Naukę kontynuował
najpierw w Gimnazjum Państwowym w Sanoku, później w Małym Seminarium
Franciszkanów w Sanoku. Po ukończeniu gimnazjum podjął decyzję o
wstąpieniu do Prowincji Św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strzemię,
Zakonu Franciszkanów.
Dnia 3 września 1947 roku rozpoczął w Łodzi Łagiewnikach nowicjat,
który zakończył 4 września 1948 r. pierwszą profesją zakonną. W
Niepokalanowie kontynuował naukę na poziomie szkoły średniej w latach
1948-1950. W 1950 r. zdał maturę w Warszawie, a następnie w latach
1950-1952 studiował filozofię w Gnieźnie. Od roku 1952 studiował
teologię w Krakowie, którą ukończył trzy lata później. Dnia 4
października 1954 r. złożył w Krakowie uroczystą profesję zakonną, a 25
czerwca 1955 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Po ukończeniu studiów i przyjęciu święceń kapłańskich o. Kalikst
rozpoczął długoletnią posługę w klasztorach naszej prowincji. Najpierw
został skierowany do pracy katechetycznej w Krakowie (1955-1962),
następnie przez dwa lata (1962 – 1963) pracował jako wikariusz i
katecheta parafii św. Trójcy w Legnicy, a następnie jako katecheta w
Przemyślu (1963-1966), w Lubomierzu (1966-1970), gdzie został mianowany
gwardianem i proboszczem parafii w 1967 r., w Sanoku (1970-1973) jako
wikariusz i katecheta, w Pieńsku i w Dłużynie k/Pieńska (1973-1974)
jako wikariusz, w Pewli Małej (1975) jako administrator. W 1977 r.
został wybrany gwardianem i proboszczem w Nowym Korczynie, gdzie
organizował i prowadził klasztor i duszpasterstwo do roku 1979. Po
zakończeniu posługi w Nowym Korczynie został skierowany do pracy jako
katecheta w Głogówku, a rok później w Kowarach. W latach 1985-1986
posługiwał jako katecheta w Jaśle, później w Dąbrowie Górniczej
(1986-1988), w Krakowie (1988-1989). W roku 1989 r. o. Kalikst, od
dawna odczuwając problemy zdrowotne, poddał się leczeniu gardła i strun
głosowych. Choroba była skutkiem nadmiernego wysiłku głosowego podczas
wykonywanej pracy jako wieloletni katecheta i rekolekcjonista. Stan
zdrowia nie pozwalał mu w pełni zająć się pracą duszpasterską,
zwłaszcza katechetyczną, jednak w kolejnych klasztorach angażował się w
duszpasterstwo na miarę swoich możliwości. W Krośnie (1989-1995) podjął
się opieki nad Franciszkańskim Zakonem Świeckich, w Harmężach
(1995-2000) szerzył kult św. Maksymiliana poprzez różne publikacje, w
Przemyślu (od 2000) posługując jako duszpasterz w Zakładzie Karnym.
O. Kalikst z wielką gorliwością pełnił posługę katechety,
rekolekcjonisty i duszpasterza w wielu miejscach naszej prowincji.
Jednak na uwagę zasługuje jeszcze jeden wymiar pracy o. Kaliksta. W
kilku miejscach obok pracy duszpasterskiej podejmował wytężoną pracę
przy budowach kościołów i budynków klasztornych. Będąc proboszczem w
Lubomierzu podjął się zadania remontu kościoła i wieży, w Pewli Małej
rozpoczął budowę plebani, w Kowarach zajął się budową kaplic
dojazdowych, a najwięcej zasług zyskał po wybudowaniu kościoła w
Dłużynie k/Pieńska, gdzie był administratorem. W podzięce za pracę przy
budowie kościoła ówczesny prowincjał O. Albin Dudek tak napisał:
"Dziękowałem Drogiemu Ojcu słownie za piękną pracę przy budowie nowego
kościoła w Dłużynie k/Pieńska. Czynię to jeszcze raz, tym razem na
piśmie, aby pozostało w aktach na wieczną rzeczy pamiątkę. Taka praca,
ofiara i poświęcenie nie mogą pójść w zapomnienie. Niech Dobry Bóg
wynagrodzi wszystko. Ze swej strony wyrażam wdzięczność i podziękowanie
tym staropolskim – Bóg zapłać!".
W Przemyślu o. Kalikst spędził ostatnie 9 lat swego życia. Pełnił
posługę duszpasterską wedle możliwości związanych z wiekiem i stanem
zdrowia. W Przemyślu przeżywał swój złoty jubileusz kapłaństwa. Z
zamiłowaniem zaangażował się w działalność pisarską. W ostatnich latach
systematycznie publikował w Przemyskiej Niedzieli artykuły propagujące
historię i działalność przemyskich franciszkanów. W Przemyślu także
doświadczył w ostatnich latach krzyża cierpienia, którym była choroba
nowotworowa, aż do dnia 15 stycznia br., kiedy to siostra śmierć
przerwała te cierpienia i otworzyła przed nim bramy wieczności.
Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie…
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się 18 stycznia 2010 r., we
franciszkańskim kościele w Przemyślu. O godz. 17.00 Msza św., której
będzie przewodniczył J.E. Ks. Abp Józef Michalik, Metropolita
Przemyski. Następnego dnia tj. 19 stycznia 2010 r. uroczystości będą
kontynuowane w rodzinnej miejscowości o. Kaliksta w Tarnawie Górnej
k/Zagórza. Mszy św. pogrzebowej o godz. 12.00 przewodniczył będzie J.
E. Ks. Bp Adam Szal, po Mszy św. nastąpi złożenie ciała na cmentarzu
parafialnym.
Za spokój duszy śp. o. Kaliksta Biskupa proszę odprawić modlitwy
przepisane w naszych Konstytucjach – nr 102, Statutach Generalnych – nr
43 § 1 oraz Statutach Prowincjalnych – nr 73, a jego nazwisko i imię
proszę wpisać do księgi zmarłych.
o. Adam Mączka, sekretarz prowincji