Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich
LIST WYŻSZYCH PRZEŁOŻONYCH ZAKONÓW MĘSKICH DO WSPÓŁBRACI Z OKAZJI ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA 1989 R.
Warszawa, 11 października 1989 r.
Drodzy Współbracia,
Jednorodzony Syn Ojca Przedwiecznego zrodzony w wieczności, kiedy nadeszła pełnia czasów, narodził się w ciele ludzkim z Dziewicy Maryi, by swych braci-ludzi zrodzić do dziecięctwa Bożego. Narodził się w konkretnym czasie dla wszystkich czasów, by każdego konkretnego człowieka obdarować dziecięctwem Bożym. Przyszedł, by oświecić każdego człowieka, by każdy mógł się z Boga narodzie, by wszyscy, „którzy Go przyjęli stali się dziećmi Bożymi” / por. J 1,9-13/.
Zostaliśmy Nim oświeceni, narodziliśmy się z Boga, staliśmy się dziećmi Bożymi przede wszystkim na chrzcie świętym. A potem On – Narodzony z miłością spojrzał na nas /por. Mk 10,21/ i coraz pełniej zaczął nam objawiać siebie, aż przekonał o swojej miłości. Pójście za łaską powołania stało się pełniejszym narodzeniem Boga w nas. Wierność łasce powołania coraz głębiej wprowadza nas w tajemnicę Wcielenia oraz w żywą łączność z Narodzonym. Dokonuje On tego w nas po to, by uczynić nas świadkami swej miłości, by poprzez nas nadal mógł oświecać wszystkich i czynić ich dziećmi Bożymi.
Jesteśmy świadkami Narodzonego Zbawiciela świata. Istotą naszego powołania jest dawanie świadectwa o Bożej miłości w pełni objawionej w Jezusie Chrystusie.
Niech nasza Niepokalana Matka, która na swych rękach niesie nam Narodzonego, pomoże nam w dawaniu wszystkim jasnego i czytelnego świadectwa o Bogu, który nas umiłował i zechciał stać się dla nas jedyną miłością. Niech Ona wyprasza nam pokój i Boże błogosławieństwo na każdy dzień Nowego Roku.
Wyżsi Przełożeni Zakonów i Zgromadzeń Męskich w Polsce
Archiwum KWPZM