2000.01.29 – Watykan – Jan Paweł II, Przesłanie do członków Kapituły Generalnej Zgromadzenia Sług Miłości (Guanellianów). Odkryć na nowo bogactwo charyzmatu

 

Jan Paweł II

PRZESŁANIE DO CZŁONKÓW KAPITUŁY GENERALNEJ ZGROMADZENIA SŁUG MIŁOŚCI (GUANELLIANÓW). ODKRYĆ NA NOWO BOGACTWO CHARYZMATU

Watykan, 29 stycznia 2000 r.


Drodzy Guanellianie!
Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!

Zwracam się z serdecznym pozdrowieniem do was wszystkich, którzy w tych dniach celebrujecie kapitułę generalną  Zgromadzenia Sług Miłości. W sposób szczególny zwracam swą myśl i życzenia do Ks. Nino Minetti, który został przez was ponownie wybrany na urząd Przełożonego Generalnego. Moje życzenia zwracają się dalej do ks. Protógenesa José Lufta, obecnego na tym kapitulnym spotkaniu, którego w tych dniach nominowałem na Biskupa pomocniczego w Barra do Garças, w Brazylii. Niech moc Pana asystuje im w ich zadaniach, aby odpowiadały one wizerunkowi Zgromadzenia i Kościoła, które Pan przygotował na nowe tysiąclecie. Moje życzenia kieruję dalej poprzez was tu obecnych, do wszystkich członków Zgromadzenia, rozsianych po Europie, w Afryce, w Azji i w Amerykach. Podczas prac kapitulnych zatrzymaliście się w refleksji i modlitwie nad tematem bardzo gorącym i sformułowaliście go następująco:  „Tożsamość charyzmatyczna i świadectwo prorockie Zgromadzenia Sług Miłości w Kościele i w świecie trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa”. W efekcie, jest to okazja szczególna, aby na nowo odkryć bogactwo i żywotność charyzmatu powierzonego przez Pana waszemu Założycielowi, błogosławionemu Luigi Guanella w dzisiejszym świecie.

Powrót do pierwotnych źródeł duchowości i świadectwa ewangelicznego waszego zgromadzenia pomoże wam uczynić pogłębioną refleksję nad tym, jaka jest wola Boża i natchnienia Ducha Świętego w tym historycznym przejściu w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa. To zadanie będzie ożywiało każdego z was w odnowionym zapale niesienia Epifanii wiarygodnej miłości i troskliwości Boga wobec oczekiwań ubogich i osób żyjących na marginesie społeczeństwa.

Świadectwo miłości jest wielkim proroctwem obecnych czasów. W tym Jubileuszu roku Dwutysięcznego, w którym „Święte Drzwi” są symbolicznie rozszerzone, aby objawić wielkość miłosierdzia Bożego, musi rozszerzyć się w całym Kościele „namiot miłości”, aby móc przygarnąć wielu ubogich obecnych w dzisiejszym społeczeństwie. I to jest pierwsze wyzwanie skierowane do Zakonnej Rodziny Guanelliańskiej.

Wiem, iż pielęgnujecie pragnienie rozszerzenia waszej obecności i waszego świadectwa miłości także na kraje Afryki i dalekiego Wschodu, poprzez niesienie konkretnej pomocy osobom potrzebującym i odsuniętym na margines. Pragnę dodać wam odwagi abyście szli tą drogą, czyniąc skarbem wasze doświadczenie pedagogiczne i oddając do dyspozycji bogactwo duchowe i swe umiejętności tym, którzy są w potrzebie.

Z tym fundamentalnym zadaniem, zmierzającym przede wszystkim do odpowiedzi na bezpośrednie i konkretne potrzeby ubogich, niech idzie w parze prorockie przesłanie, które dotrze i poruszy struktury społeczne, które są u podstaw wielu niesprawiedliwości i ucisku wobec najsłabszych. I to jest drugie i zobowiązujące wyzwanie dla tych, którzy wybrali naśladowanie Chrystusa, Dobrego Samarytanina, który pochyla się nad fizycznymi i duchowymi zranieniami człowieka. Rozumie się to, jako ewangeliczny wpływ, na procesy kulturowe i społeczne. Aby poprzez to uczynić ludzkiego ducha zdolnym zmienić swoje kryteria sądzenia i modele życia, które są w kontraście z Bożym obrazem świata i człowieka.

Wobec tak oczywistych wyzwań, światły przykład błogosławionego Luigi Guanella doprowadzi was do wyboru fundamentalnego kryterium waszej tożsamości i waszego działania jakim jest przykazanie miłości, wyrażone w konkretnej służbie i opcji na rzecz ubogich.  To pozwoli wam zawsze być na pierwszej linii miłości, z pełną nadzieją w Opatrzności.

Jak w przeszłości tak i dzisiaj, wasza Rodzina zakonna może liczyć na licznych świeckich współpracowników i współpracowniczki. Oni to oczarowani charyzmatem guanelliańskim, podzielają owocnie waszą misję „dobrych Samarytan” wobec potrzebujących, wypełniając ewangeliczne powołanie do miłości.

Obecność na waszym Zgromadzeniu Kapitulnym reprezentacji Sióstr Guanelliańskich i grupy świeckich czyni je jeszcze bardziej znaczącym. Niech to pomoże wam pogłębić i umocnić współpracę pomiędzy duchowymi synami Księdza Guanella w bardziej skutecznym świadectwie miłości i czynieniu świata bardziej sprawiedliwym i braterskim.

W duchu błogosławionego Założyciela, wobec świata zbyt uwikłanego w napięcia i indywidualizm, bądźcie zawsze widzialnym znakiem dialogu i komunii braterskiej oraz wiernymi świadkami pojednania i pokoju.

Przede wszystkim umiejcie odkrywać każdego dnia głębokie korzenie życia wspólnotowego i służby miłości, aby odnajdywać w bracie, szczególnie, gdy jest sam i boryka się z problemami, autentyczny dar Opatrzności. W waszej codziennej działalności, jak i we wzajemnych relacjach, zawsze niech wam przyświeca ideał jedności wskazanej przez Jezusa w „testamencie” pozostawionym Apostołom w czasie Ostatniej Wieczerzy: „Jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył” (por. J 17, 21).

Życząc wam, aby wskazania Kapituły Generalnej, którą celebrujecie w kontekście Wielkiego Jubileuszu Roku Dwutysięcznego, odnowiły w waszym Instytucie nowy zapał i żywotność we wzroście duchowym, w życiu braterskim i w służbie ubogim i odsuniętym na margines, prosząc o wstawiennictwo z nieba Matki Bożej oraz błogosławionego Luigi Guanella, z serca wam błogosławię oraz wszystkim wspólnotom guanelliańskim rozsianym po całym świecie”.

Watykan, uroczystość Zesłania Ducha Świętego 2004 r.

Jan Paweł II, papież

 


Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

Wpisy powiązane

2005.04.01 – Watykan – Jan Paweł II, List do Generała Paulinów z okazji 350. rocznicy cudownej obrony Klasztoru Jasnogórskiego. Zawierzam Maryi Ojczyznę, Kościół i siebie samego

2005.03.10 – Rzym – Jan Paweł II, Przesłanie do uczestników Kapituły Generalnej Zgromadzenia Księży Marianów

2005.02.14 – Watykan – Jan Paweł II, List do biskupa Coimbry po śmierci S. Łucji dos Santos, OCD. Pozostała wierna swemu posłannictwu