2000.05.04 – Watykan – Jan Paweł II, List do delegatów XXIX Kapituły Generalnej Misjonarzy Saletynów zgromadzonych w maju 2000 r. w Rzymie

 

Jan Paweł II

LIST DO DELEGATÓW XXIX KAPITUŁY GENERALNEJ MISJONARZY SALETYNÓW ZGROMADZONYCH W MAJU 2000 R. W RZYMIE

Watykan, 4 maja 2000 r.

 

Drodzy Misjonarze Matki Bożej z La Salette, 

Jestem szczęśliwy, że mogę was przyjąć w czasie, kiedy celebrujecie 29. Kapitułę Generalną. Wraz Przełożonym generalnym i jego Radą, których serdecznie witam, reprezentujecie wszystkich współbraci, którzy znajdują się w wielu krajach świata. W imieniu Kościoła, gorąco dziękuję wam za wysiłki, których podjęliście się w ostatnich latach, rozszerzając zakres swojej apostolskiej posługi, zwłaszcza w Indiach i w krajach Europy wschodniej, rozważając wkrótce założenie misji także w Indonezji i w Birmie. Niech Pan udzieli hojnie błogosławieństwa waszym dziełom apostolskim i niech pozwoli wam wytrwać ze śmiałością i z entuzjazmem pokoleń misjonarzy, którzy was poprzedzili.

Na obrady kapitulne wybraliście temat: „Wspólnie budujemy przyszłość”. Przyszłość swojego Instytutu pragniecie budować z pomocą Bożą wspólnie, przywracając nową moc charyzmatowi, który was gromadzi, poprzez twórczą wierność swojemu powołaniu, podkreślając istotne miejsce posłannictwa, życia wspólnotowego i współzależności w komunii.

W świetle orędzia Matki Bożej z La Salette, ważne miejsce przyznajecie posłudze pojednania. Ten rok jubileuszowy jest szczególną okazją, aby na nowo odkryć pełnię miłosierdzia Boga, który chce pojednać człowieka z Sobą i jego braćmi. Istotnie, „jako Wspólnota pojednana i sprawiająca pojednanie, Kościół nie może zapominać o tym, że u źródeł jego daru i jego posłannictwa jednania leży pełna współczującej miłości i miłosierdzia inicjatywa Boga, który jest miłością i który z miłości stworzył ludzi; stworzył ich, aby żyli w przyjaźni z Nim i w jedności z sobą” (Reconciliatio et paenitentia, 10). W tym duchu, gorąco życzę, aby wasza Kapituła pobudziła członków Instytutu do odnowienia świadomości, że uczestniczą oni w jednającym posłannictwie Kościoła, które jest w sercu ich powołania misyjnego, nieustannie pomagając wiernym przyjąć Boże przebaczenie, aby stać się jego świadkami pośród wszystkich narodów.

Jak to już napisałem z okazji 150. rocznicy zjawienia Matki Bożej, „La Salette jest orędziem nadziei, bo nasza nadzieja podtrzymywana jest przez wstawiennictwo Tej, która jest Matką ludzi” (List do Luis Dufaux, bpa Grenoble, 6. maja 1996). Niech zwiastowanie tej nadziei znajduje się zawsze w centrum waszych spotkań z współczesnymi mężczyznami i kobietami! Dzięki Niej, można zapewniać ludzi współczesnych, że zerwanie więzi nie jest nie do naprawienia i że zawsze możliwe jest nawrócenie z niewierności, aby budować ludzkość pojednaną i aby iść za Panem, bo nic nie jest zbyt dalekie dla Boga.

Drodzy Misjonarze Matki Bożej z La Salette, nie bójcie się świadczyć, że Chrystus przyszedł dzielić nasze człowieczeństwo, abyśmy mieli udział w Jego Bóstwie. Głoście śmiało Słowo Boże, które jest siłą przemieniającą serca, społeczeństwa i kultury. Pod wejrzeniem Maryi, matczynej obecności pośród ludu Bożego, zapraszajcie nieustannie do nawrócenia, komunii i solidarności. Nie wahajcie się głosić swoim braciom, że Bóg podejmuje drogę razem z ludźmi, że wzywa ich do nowego życia i dodaje im odwagi, aby doprowadzić ich do prawdziwej wolności. Jakość waszego życia duchowego i waszego życia wspólnotowego będzie szczególnie wymownym wyrazem autentyczności i owocności przepowiadania orędzia ewangelicznego.

Wymaga to od misjonarza, aby zgodził się żyć w stanie ciągłego nawrócenia. Prawdziwy misjonarz zgadza się na zdecydowane zaangażowanie na drogach świętości. „Misjonarz, który nie oddaje się kontemplacji, nie może głosić Chrystusa w sposób wiarygodny. Jest on świadkiem żywego doświadczenia Boga i powinien móc powiedzieć jak Apostołowie:: „cośmy usłyszeli o Słowie życia (…), na co patrzyliśmy (…), oznajmiamy wam” (1 J 1, 1. 3) (Redemptoris missio, 91).

Po doświadczeniu entuzjazmu pierwszego spotkania Chrystusa na drogach misyjnych, konieczne jest odważne podtrzymywanie codziennych wysiłków poprzez intensywne życie modlitwy, pokuty i daru z siebie. Uczestnicząc w posłannictwie Chrystusa poprzez słowo i świadectwo całego życia, misjonarze prowadzić będą ludzi do otwarcia się na Dobrą Nowinę, której przekazywanie wszystkim ludziom jest ich posłannictwem (cf. Dekret zatwierdzający Konstytucje, 6. czerwca 1985). W ten sposób będą oni mogli „wspólnie budować przyszłość”, żyć odważnie tajemnicą dnia jutrzejszego, upewnieni obecnością Chrystusa, który towarzyszy im w każdej chwili życia w spotkaniach z ludźmi i narodami.

Powierzam członków Zgromadzenia Misjonarzy Matki Bożej z La Salette wstawiennictwu Dziewicy Maryi, Matki Bożej Pojednawczyni i z całego serca udzielam wszystkim apostolskiego błogosławieństwa, które chętnie rozciągam na osoby, które korzystają z ich posługi i mają udział w duchowości saletyńskiej.

Watykan, 4 maja 2000 r.

Jan Paweł II, papież

 


Copyright © Konferencja Episkopatu Polski

Wpisy powiązane

2005.04.01 – Watykan – Jan Paweł II, List do Generała Paulinów z okazji 350. rocznicy cudownej obrony Klasztoru Jasnogórskiego. Zawierzam Maryi Ojczyznę, Kościół i siebie samego

2005.03.10 – Rzym – Jan Paweł II, Przesłanie do uczestników Kapituły Generalnej Zgromadzenia Księży Marianów

2005.02.14 – Watykan – Jan Paweł II, List do biskupa Coimbry po śmierci S. Łucji dos Santos, OCD. Pozostała wierna swemu posłannictwu